γιος

Greek

Alternative forms

• υιός m (yiós) (in formal expressions)

Etymology

Inherited from Byzantine Greek γιός (giós) < ὑγιός (hugiós) with deletion of the unstressed vowel, from Ancient Greek υἱός (huiós, “son, child”) (see its Koine pronunciation), from earlier υἱύς (huiús), from Proto-Indo-European *suHyús.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʝos/ - compare to ιός (iós)
• Hyphenation: γιος

Noun

γιος • (gios) m (plural γιοι)

1. son, a male child

Declension

Declension of γιος

	singular	plural
nominative	γιος •	γιοι •
genitive	γιου •	γιων •
accusative	γιο •	γιους •
vocative	γιε •	γιοι •

Coordinate terms

• πατέρας m (patéras, “father”)
• μητέρα f (mitéra, “mother”)
• κόρη f (kóri, “daughter, girl”)

and see: Appendix:Greek vocabulary/Family

Derived terms

• ακριβογιός m (akrivogiós, “only son, much loved son”)
• μοναχογιός m (monachogiós, “only son”)
• παραγιός m (paragiós, “young male apprentice”)
• ψυχογιός m (psychogiós, “stepson”)

Related terms

From the ancient υἱός (huiós, “son, child”)

• υιοθετώ (yiothetó, “to adopt”)
• υιοθεσία f (yiothesía, “adoption”)
• υιοθέτηση f (yiothétisi, “adoption”)
• υιικός m (yiikós, “filial”)
• άσωτος υιός m (ásotos yiós, “prodigal son”)