δραστικός

Ancient Greek

Etymology

From δρᾶσῐς (drâsis, “strength, efficacy”), from δράω (dráō, “I do”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /draːs.ti.kós/ → /ðras.tiˈkos/ → /ðras.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /draːs.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /dras.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðras.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðras.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðras.tiˈkos/

Adjective

δρᾱστῐκός • (drāstikós) m (feminine δρᾱστῐκή, neuter δρᾱστῐκόν); first/second declension

1. efficient
   1. active
   2. (medicine) drastic

Inflection

First and second declension of δρᾱστῐκός; δρᾱστῐκή; δρᾱστῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		δρᾱστῐκός drāstikós	δρᾱστῐκή drāstikḗ	δρᾱστῐκόν drāstikón		δρᾱστῐκώ drāstikṓ	δρᾱστῐκᾱ́ drāstikā́	δρᾱστῐκώ drāstikṓ		δρᾱστῐκοί drāstikoí	δρᾱστῐκαί drāstikaí	δρᾱστῐκᾰ́ drāstiká
Genitive		δρᾱστῐκοῦ drāstikoû	δρᾱστῐκῆς drāstikês	δρᾱστῐκοῦ drāstikoû		δρᾱστῐκοῖν drāstikoîn	δρᾱστῐκαῖν drāstikaîn	δρᾱστῐκοῖν drāstikoîn		δρᾱστῐκῶν drāstikôn	δρᾱστῐκῶν drāstikôn	δρᾱστῐκῶν drāstikôn
Dative		δρᾱστῐκῷ drāstikôi	δρᾱστῐκῇ drāstikêi	δρᾱστῐκῷ drāstikôi		δρᾱστῐκοῖν drāstikoîn	δρᾱστῐκαῖν drāstikaîn	δρᾱστῐκοῖν drāstikoîn		δρᾱστῐκοῖς drāstikoîs	δρᾱστῐκαῖς drāstikaîs	δρᾱστῐκοῖς drāstikoîs
Accusative		δρᾱστῐκόν drāstikón	δρᾱστῐκήν drāstikḗn	δρᾱστῐκόν drāstikón		δρᾱστῐκώ drāstikṓ	δρᾱστῐκᾱ́ drāstikā́	δρᾱστῐκώ drāstikṓ		δρᾱστῐκούς drāstikoús	δρᾱστῐκᾱ́ς drāstikā́s	δρᾱστῐκᾰ́ drāstiká
Vocative		δρᾱστῐκέ drāstiké	δρᾱστῐκή drāstikḗ	δρᾱστῐκόν drāstikón		δρᾱστῐκώ drāstikṓ	δρᾱστῐκᾱ́ drāstikā́	δρᾱστῐκώ drāstikṓ		δρᾱστῐκοί drāstikoí	δρᾱστῐκαί drāstikaí	δρᾱστῐκᾰ́ drāstiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		δρᾱστῐκῶς drāstikôs				δρᾱστῐκώτερος drāstikṓteros				δρᾱστῐκώτᾰτος drāstikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “δραστικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• δραστικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• δραστικός in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)

Greek

Adjective

δραστικός • (drastikós) m

1. effective, efficacious, potent

   δραστικό συστατικό ― drastikó systatikó ― active ingredient

2. (medicine) drastic

Declension

Declension of δραστικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δραστικός •	δραστική •	δραστικό •	δραστικοί •	δραστικές •	δραστικά •
genitive	δραστικού •	δραστικής •	δραστικού •	δραστικών •	δραστικών •	δραστικών •
accusative	δραστικό •	δραστική •	δραστικό •	δραστικούς •	δραστικές •	δραστικά •
vocative	δραστικέ •	δραστική •	δραστικό •	δραστικοί •	δραστικές •	δραστικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο δραστικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο δραστικός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δραστικότερος •	δραστικότερη •	δραστικότερο •	δραστικότεροι •	δραστικότερες •	δραστικότερα •
genitive	δραστικότερου •	δραστικότερης •	δραστικότερου •	δραστικότερων •	δραστικότερων •	δραστικότερων •
accusative	δραστικότερο •	δραστικότερη •	δραστικότερο •	δραστικότερους •	δραστικότερες •	δραστικότερα •
vocative	δραστικότερε •	δραστικότερη •	δραστικότερο •	δραστικότεροι •	δραστικότερες •	δραστικότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο δραστικότερος", etc)

Related terms

• see: δρω (dro, “to take action”)