κληρονόμος

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek κληρονόμος (klēronómos). From κλῆρος (klêros, “lot, inheritance”) + νόμος (nómos, “law”), verb νέμω (némō, “distribute”).

Pronunciation

• IPA^(key): /kli.ɾoˈno.mos/
• Hyphenation: κλη‧ρο‧νό‧μος

Noun

κληρονόμος • (klironómos) m or f (plural κληρονόμοι)

1. (law) heir
2. (law) legatee

Declension

Declension of κληρονόμος

	singular	plural
nominative	κληρονόμος •	κληρονόμοι •
genitive	κληρονόμου •	κληρονόμων •
accusative	κληρονόμο •	κληρονόμους •
vocative	κληρονόμε •	κληρονόμοι •

Synonyms

(legatee): κληροδόχος m (klirodóchos)

Related terms

• ακληρονόμητος (aklironómitos, “heirless; not inherited”, adj)
• κληροδοτώ (klirodotó, “pass on”)
• κληρονομιά f (klironomiá, “inheritance”)
• κληρονομία f (klironomía, “inheritance”)
• κληρονομιαίος (klironomiaíos)
• κληρονομικός (klironomikós, “inherited”)
• κληρονομικότητα f (klironomikótita)
• κληρονομώ (klironomó, “inherit”)
• συγκληρονομία f (sygklironomía, “coinheritance”)
• συγκληρονόμος m or f (sygklironómos)
• συγκληρονομώ (sygklironomó, “coinherit”)
• and see: αποκληρώνω (apokliróno, “to disinherit”)