κοινοβιάτης
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Alternative forms[edit]
- κοινοβίτης (koinovítis)
Etymology[edit]
Inherited from Byzantine Greek κοινοβιάτης (koinobiátēs)[1] from Koine Greek κοινόβιον (koinóbion, “coenobium, religious commune”), κοινοβιακός (koinobiakós, “related to a coenobium”).[2]
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
κοινοβιάτης • (koinoviátis) m (plural κοινοβιάτες, feminine κοινοβιάτισσα)
- (ecclesiastical) cenobite
Declension[edit]
Declension of κοινοβιάτης
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | κοινοβιάτης • | κοινοβιάτες • |
| genitive | κοινοβιάτη • | κοινοβιατών • |
| accusative | κοινοβιάτη • | κοινοβιάτες • |
| vocative | κοινοβιάτη • | κοινοβιάτες • |
Related terms[edit]
- see: κοινόβιο n (koinóvio)
See also[edit]
- Coenobita (taxonomic genus)
- Coenobitidae (taxonomic familia)
References[edit]
- ^ κοινοβ - Kriaras, Emmanuel (1969-) Επιτομή του Λεξικού της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (Epitomí tou Lexikoú tis Mesaionikís Ellinikís Dimódous Grammateías) [Concise Dictionary of the Kriaras' Dictionary of Medieval Vulgar Greek Literature (1100–1669) Vols. 1–14. Vols 15- under I. Kazazes.)] (in Greek), Thessaloniki: Centre for the Greek language Online edition (abbreviations) Printed edition 2022: 22 vols.)
- ^ “κοινοβ”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998