κυνηγός

Greek

Etymology

From Ancient Greek κῠνηγός. See κύων (kúōn, “dog”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ci.ni.ˈɣos/
• Hyphenation: κυ‧νη‧γός

Noun

κυνηγός • (kynigós) m (plural κυνηγοί)

1. hunter
2. seeker

Declension

Declension of κυνηγός

	singular	plural
nominative	κυνηγός •	κυνηγοί •
genitive	κυνηγού •	κυνηγών •
accusative	κυνηγό •	κυνηγούς •
vocative	κυνηγέ •	κυνηγοί •

Derived terms

• κυνηγός κεφαλών m (kynigós kefalón, “headhunter”)

Related terms

• ακυνήγητος (akynígitos, “not chased”)
• ανθρωποκυνηγητό n (anthropokynigitó, “manhunt”)
• κυνηγάρης (kynigáris, “hunting”, adjective)
• κυνηγάω, κυνηγώ (kynigáo, kynigó, “hunt”)
• κυνηγετικός (kynigetikós, “related to hunting”)
• κυνήγημα n (kynígima, “chasing”)
• κυνηγητικός (kynigitikós, “related to hunting”)
• κυνηγητό n (kynigitó, “chasing”)
• κυνήγι n (kynígi, “hunting”)
• κυνηγόσκυλο n (kynigóskylo, “hunting dog”)
• κυνηγότοπος m (kynigótopos, “hunting place”)
• and see: κυνικός (kynikós, “cynical”)