λείχω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *leyǵʰ-. Cognates include Old Armenian լիզեմ (lizem), Sanskrit लेढि (leḍhi), Latin lingō, and Old English liccian (English lick).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /lěː.kʰɔː/ → /ˈli.xo/ → /ˈli.xo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /lěː.kʰɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈli.kʰo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈli.xo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈli.xo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈli.xo/

Verb

λείχω • (leíkhō)

1. (transitive) to lick up

Inflection

   Present: λείχω, λείχομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λείχω	λείχεις	λείχει	λείχετον	λείχετον	λείχομεν	λείχετε	λείχουσῐ(ν)
	subjunctive	λείχω	λείχῃς	λείχῃ	λείχητον	λείχητον	λείχωμεν	λείχητε	λείχωσῐ(ν)
	optative	λείχοιμῐ	λείχοις	λείχοι	λείχοιτον	λειχοίτην	λείχοιμεν	λείχοιτε	λείχοιεν
	imperative		λεῖχε	λειχέτω	λείχετον	λειχέτων		λείχετε	λειχόντων
middle/ passive	indicative	λείχομαι	λείχῃ, λείχει	λείχεται	λείχεσθον	λείχεσθον	λειχόμεθᾰ	λείχεσθε	λείχονται
	subjunctive	λείχωμαι	λείχῃ	λείχηται	λείχησθον	λείχησθον	λειχώμεθᾰ	λείχησθε	λείχωνται
	optative	λειχοίμην	λείχοιο	λείχοιτο	λείχοισθον	λειχοίσθην	λειχοίμεθᾰ	λείχοισθε	λείχοιντο
	imperative		λείχου	λειχέσθω	λείχεσθον	λειχέσθων		λείχεσθε	λειχέσθων
		active				middle/passive
infinitive		λείχειν				λείχεσθαι
participle	m	λείχων				λειχόμενος
	f	λείχουσᾰ				λειχομένη
	n	λεῖχον				λειχόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔλειχον, ἐλειχόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔλειχον	ἔλειχες	ἔλειχε(ν)	ἐλείχετον	ἐλειχέτην	ἐλείχομεν	ἐλείχετε	ἔλειχον
middle/ passive	indicative	ἐλειχόμην	ἐλείχου	ἐλείχετο	ἐλείχεσθον	ἐλειχέσθην	ἐλειχόμεθᾰ	ἐλείχεσθε	ἐλείχοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: λείξω, λείξομαι, λειχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λείξω	λείξεις	λείξει	λείξετον	λείξετον	λείξομεν	λείξετε	λείξουσῐ(ν)
	optative	λείξοιμῐ	λείξοις	λείξοι	λείξοιτον	λειξοίτην	λείξοιμεν	λείξοιτε	λείξοιεν
middle	indicative	λείξομαι	λείξῃ, λείξει	λείξεται	λείξεσθον	λείξεσθον	λειξόμεθᾰ	λείξεσθε	λείξονται
	optative	λειξοίμην	λείξοιο	λείξοιτο	λείξοισθον	λειξοίσθην	λειξοίμεθᾰ	λείξοισθε	λείξοιντο
passive	indicative	λειχθήσομαι	λειχθήσῃ	λειχθήσεται	λειχθήσεσθον	λειχθήσεσθον	λειχθησόμεθᾰ	λειχθήσεσθε	λειχθήσονται
	optative	λειχθησοίμην	λειχθήσοιο	λειχθήσοιτο	λειχθήσοισθον	λειχθησοίσθην	λειχθησοίμεθᾰ	λειχθήσοισθε	λειχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		λείξειν			λείξεσθαι		λειχθήσεσθαι
participle	m	λείξων			λειξόμενος		λειχθησόμενος
	f	λείξουσᾰ			λειξομένη		λειχθησομένη
	n	λεῖξον			λειξόμενον		λειχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔλειξᾰ, ἐλειξᾰ́μην, ἐλείχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔλειξᾰ	ἔλειξᾰς	ἔλειξε(ν)	ἐλείξᾰτον	ἐλειξᾰ́την	ἐλείξᾰμεν	ἐλείξᾰτε	ἔλειξᾰν
	subjunctive	λείξω	λείξῃς	λείξῃ	λείξητον	λείξητον	λείξωμεν	λείξητε	λείξωσῐ(ν)
	optative	λείξαιμῐ	λείξειᾰς, λείξαις	λείξειε(ν), λείξαι	λείξαιτον	λειξαίτην	λείξαιμεν	λείξαιτε	λείξειᾰν, λείξαιεν
	imperative		λεῖξον	λειξᾰ́τω	λείξᾰτον	λειξᾰ́των		λείξᾰτε	λειξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐλειξᾰ́μην	ἐλείξω	ἐλείξᾰτο	ἐλείξᾰσθον	ἐλειξᾰ́σθην	ἐλειξᾰ́μεθᾰ	ἐλείξᾰσθε	ἐλείξᾰντο
	subjunctive	λείξωμαι	λείξῃ	λείξηται	λείξησθον	λείξησθον	λειξώμεθᾰ	λείξησθε	λείξωνται
	optative	λειξαίμην	λείξαιο	λείξαιτο	λείξαισθον	λειξαίσθην	λειξαίμεθᾰ	λείξαισθε	λείξαιντο
	imperative		λεῖξαι	λειξᾰ́σθω	λείξᾰσθον	λειξᾰ́σθων		λείξᾰσθε	λειξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐλείχθην	ἐλείχθης	ἐλείχθη	ἐλείχθητον	ἐλειχθήτην	ἐλείχθημεν	ἐλείχθητε	ἐλείχθησᾰν
	subjunctive	λειχθῶ	λειχθῇς	λειχθῇ	λειχθῆτον	λειχθῆτον	λειχθῶμεν	λειχθῆτε	λειχθῶσῐ(ν)
	optative	λειχθείην	λειχθείης	λειχθείη	λειχθεῖτον, λειχθείητον	λειχθείτην, λειχθειήτην	λειχθεῖμεν, λειχθείημεν	λειχθεῖτε, λειχθείητε	λειχθεῖεν, λειχθείησᾰν
	imperative		λείχθητῐ	λειχθήτω	λείχθητον	λειχθήτων		λείχθητε	λειχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		λεῖξαι			λείξᾰσθαι		λειχθῆναι
participle	m	λείξᾱς			λειξᾰ́μενος		λειχθείς
	f	λείξᾱσᾰ			λειξᾰμένη		λειχθεῖσᾰ
	n	λεῖξᾰν			λειξᾰ́μενον		λειχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀναλείχω (analeíkhō)
• ἀπολείχω (apoleíkhō)
• διαλείχω (dialeíkhō)
• ἐκλείχω (ekleíkhō)
• ἐλλείχω (elleíkhō)
• ἐπιλείχω (epileíkhō)
• λειχήν (leikhḗn)
• λειχήνωρ (leikhḗnōr)
• λειχομύλη (leikhomúlē)
• λειχοπίναξ (leikhopínax)
• περιλείχω (perileíkhō)

 

Related terms

• λείκτης (leíktēs)
• λιχανός (likhanós)
• λιχμάζω (likhmázō)
• λιχμαίνω (likhmaínō)
• λιχμάς (likhmás)
• λιχμάω (likhmáō)
• λιχμήρης (likhmḗrēs)
• λίχνος (líkhnos)

 

References

• “λείχω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “λείχω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• λείχω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN