μένεος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mé.ne.os/ → /ˈme.ne.os/ → /ˈme.ne.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mé.ne.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈme.ne.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈme.ne.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈme.ne.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈme.ne.os/

Noun

μένεος • (méneos)

1. (Epic, Ionic) genitive singular of μένος (ménos)