μιαίνω

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

According to Beekes, probably of Pre-Greek origin, due to the lack of clear cognates. Alternatively, from Proto-Indo-European *smei- (“to smear”).

Pronunciation

[edit]
 

Verb

[edit]

μιαίνω • (miaínō)

  1. to paint
  2. to stain, defile, pollute

Conjugation

[edit]
   Present: μιαίνω, μιαίνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μιαίνω μιαίνεις μιαίνει μιαίνετον μιαίνετον μιαίνομεν μιαίνετε μιαίνουσῐ(ν)
subjunctive μιαίνω μιαίνῃς μιαίνῃ μιαίνητον μιαίνητον μιαίνωμεν μιαίνητε μιαίνωσῐ(ν)
optative μιαίνοιμῐ μιαίνοις μιαίνοι μιαίνοιτον μιαινοίτην μιαίνοιμεν μιαίνοιτε μιαίνοιεν
imperative   μίαινε μιαινέτω μιαίνετον μιαινέτων   μιαίνετε μιαινόντων
middle/
passive 		indicative μιαίνομαι μιαίνῃ,
μιαίνει 		μιαίνεται μιαίνεσθον μιαίνεσθον μιαινόμεθᾰ μιαίνεσθε μιαίνονται
subjunctive μιαίνωμαι μιαίνῃ μιαίνηται μιαίνησθον μιαίνησθον μιαινώμεθᾰ μιαίνησθε μιαίνωνται
optative μιαινοίμην μιαίνοιο μιαίνοιτο μιαίνοισθον μιαινοίσθην μιαινοίμεθᾰ μιαίνοισθε μιαίνοιντο
imperative   μιαίνου μιαινέσθω μιαίνεσθον μιαινέσθων   μιαίνεσθε μιαινέσθων
active middle/passive
infinitive μιαίνειν μιαίνεσθαι
participle m μιαίνων μιαινόμενος
f μιαίνουσᾰ μιαινομένη
n μιαῖνον μιαινόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐμίαινον, ἐμιαινόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμίαινον ἐμίαινες ἐμίαινε(ν) ἐμιαίνετον ἐμιαινέτην ἐμιαίνομεν ἐμιαίνετε ἐμίαινον
middle/
passive 		indicative ἐμιαινόμην ἐμιαίνου ἐμιαίνετο ἐμιαίνεσθον ἐμιαινέσθην ἐμιαινόμεθᾰ ἐμιαίνεσθε ἐμιαίνοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: μιανέω, μιανέομαι, μιανθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μιανέω μιανέεις μιανέει μιανέετον μιανέετον μιανέομεν μιανέετε μιανέουσῐ(ν)
optative μιανέοιμῐ μιανέοις μιανέοι μιανέοιτον μιανεοίτην μιανέοιμεν μιανέοιτε μιανέοιεν
middle indicative μιανέομαι μιανέῃ,
μιανέει 		μιανέεται μιανέεσθον μιανέεσθον μιανεόμεθᾰ μιανέεσθε μιανέονται
optative μιανεοίμην μιανέοιο μιανέοιτο μιανέοισθον μιανεοίσθην μιανεοίμεθᾰ μιανέοισθε μιανέοιντο
passive indicative μιανθήσομαι μιανθήσῃ μιανθήσεται μιανθήσεσθον μιανθήσεσθον μιανθησόμεθᾰ μιανθήσεσθε μιανθήσονται
optative μιανθησοίμην μιανθήσοιο μιανθήσοιτο μιανθήσοισθον μιανθησοίσθην μιανθησοίμεθᾰ μιανθήσοισθε μιανθήσοιντο
active middle passive
infinitive μιανέειν μιανέεσθαι μιανθήσεσθαι
participle m μιανέων μιανεόμενος μιανθησόμενος
f μιανέουσᾰ μιανεομένη μιανθησομένη
n μιανέον μιανεόμενον μιανθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: μιανῶ, μιανοῦμαι, μιανθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μιανῶ μιανεῖς μιανεῖ μιανεῖτον μιανεῖτον μιανοῦμεν μιανεῖτε μιανοῦσῐ(ν)
optative μιανοίην,
μιανοῖμῐ 		μιανοίης,
μιανοῖς 		μιανοίη,
μιανοῖ 		μιανοῖτον,
μιανοίητον 		μιανοίτην,
μιανοιήτην 		μιανοῖμεν,
μιανοίημεν 		μιανοῖτε,
μιανοίητε 		μιανοῖεν,
μιανοίησᾰν
middle indicative μιανοῦμαι μιανῇ μιανεῖται μιανεῖσθον μιανεῖσθον μιανούμεθᾰ μιανεῖσθε μιανοῦνται
optative μιανοίμην μιανοῖο μιανοῖτο μιανοῖσθον μιανοίσθην μιανοίμεθᾰ μιανοῖσθε μιανοῖντο
passive indicative μιανθήσομαι μιανθήσῃ μιανθήσεται μιανθήσεσθον μιανθήσεσθον μιανθησόμεθᾰ μιανθήσεσθε μιανθήσονται
optative μιανθησοίμην μιανθήσοιο μιανθήσοιτο μιανθήσοισθον μιανθησοίσθην μιανθησοίμεθᾰ μιανθήσοισθε μιανθήσοιντο
active middle passive
infinitive μιανεῖν μιανεῖσθαι μιανθήσεσθαι
participle m μιανῶν μιανούμενος μιανθησόμενος
f μιανοῦσᾰ μιανουμένη μιανθησομένη
n μιανοῦν μιανούμενον μιανθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: μιᾱσέω, μιᾱσέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μιᾱσέω μιᾱσέεις μιᾱσέει μιᾱσέετον μιᾱσέετον μιᾱσέομεν μιᾱσέετε μιᾱσέουσῐ(ν)
optative μιᾱσέοιμῐ μιᾱσέοις μιᾱσέοι μιᾱσέοιτον μιᾱσεοίτην μιᾱσέοιμεν μιᾱσέοιτε μιᾱσέοιεν
middle indicative μιᾱσέομαι μιᾱσέῃ,
μιᾱσέει 		μιᾱσέεται μιᾱσέεσθον μιᾱσέεσθον μιᾱσεόμεθᾰ μιᾱσέεσθε μιᾱσέονται
optative μιᾱσεοίμην μιᾱσέοιο μιᾱσέοιτο μιᾱσέοισθον μιᾱσεοίσθην μιᾱσεοίμεθᾰ μιᾱσέοισθε μιᾱσέοιντο
active middle
infinitive μιᾱσέειν μιᾱσέεσθαι
participle m μιᾱσέων μιᾱσεόμενος
f μιᾱσέουσᾰ μιᾱσεομένη
n μιᾱσέον μιᾱσεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: μιᾱσῶ, μιᾱσοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μιᾱσῶ μιᾱσεῖς μιᾱσεῖ μιᾱσεῖτον μιᾱσεῖτον μιᾱσοῦμεν μιᾱσεῖτε μιᾱσοῦσῐ(ν)
optative μιᾱσοίην,
μιᾱσοῖμῐ 		μιᾱσοίης,
μιᾱσοῖς 		μιᾱσοίη,
μιᾱσοῖ 		μιᾱσοῖτον,
μιᾱσοίητον 		μιᾱσοίτην,
μιᾱσοιήτην 		μιᾱσοῖμεν,
μιᾱσοίημεν 		μιᾱσοῖτε,
μιᾱσοίητε 		μιᾱσοῖεν,
μιᾱσοίησᾰν
middle indicative μιᾱσοῦμαι μιᾱσῇ μιᾱσεῖται μιᾱσεῖσθον μιᾱσεῖσθον μιᾱσούμεθᾰ μιᾱσεῖσθε μιᾱσοῦνται
optative μιᾱσοίμην μιᾱσοῖο μιᾱσοῖτο μιᾱσοῖσθον μιᾱσοίσθην μιᾱσοίμεθᾰ μιᾱσοῖσθε μιᾱσοῖντο
active middle
infinitive μιᾱσεῖν μιᾱσεῖσθαι
participle m μιᾱσῶν μιᾱσούμενος
f μιᾱσοῦσᾰ μιᾱσουμένη
n μιᾱσοῦν μιᾱσούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐμίᾱνᾰ, ἐμιᾱνᾰ́μην, ἐμιάνθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμίᾱνᾰ ἐμίᾱνᾰς ἐμίᾱνε(ν) ἐμιᾱ́νᾰτον ἐμιᾱνᾰ́την ἐμιᾱ́νᾰμεν ἐμιᾱ́νᾰτε ἐμίᾱνᾰν
subjunctive μιᾱ́νω μιᾱ́νῃς μιᾱ́νῃ μιᾱ́νητον μιᾱ́νητον μιᾱ́νωμεν μιᾱ́νητε μιᾱ́νωσῐ(ν)
optative μιᾱ́ναιμῐ μιᾱ́νειᾰς,
μιᾱ́ναις 		μιᾱ́νειε(ν),
μιᾱ́ναι 		μιᾱ́ναιτον μιᾱναίτην μιᾱ́ναιμεν μιᾱ́ναιτε μιᾱ́νειᾰν,
μιᾱ́ναιεν
imperative   μίᾱνον μιᾱνᾰ́τω μιᾱ́νᾰτον μιᾱνᾰ́των   μιᾱ́νᾰτε μιᾱνᾰ́ντων
middle indicative ἐμιᾱνᾰ́μην ἐμιᾱ́νω ἐμιᾱ́νᾰτο ἐμιᾱ́νᾰσθον ἐμιᾱνᾰ́σθην ἐμιᾱνᾰ́μεθᾰ ἐμιᾱ́νᾰσθε ἐμιᾱ́νᾰντο
subjunctive μιᾱ́νωμαι μιᾱ́νῃ μιᾱ́νηται μιᾱ́νησθον μιᾱ́νησθον μιᾱνώμεθᾰ μιᾱ́νησθε μιᾱ́νωνται
optative μιᾱναίμην μιᾱ́ναιο μιᾱ́ναιτο μιᾱ́ναισθον μιᾱναίσθην μιᾱναίμεθᾰ μιᾱ́ναισθε μιᾱ́ναιντο
imperative   μίᾱναι μιᾱνᾰ́σθω μιᾱ́νᾰσθον μιᾱνᾰ́σθων   μιᾱ́νᾰσθε μιᾱνᾰ́σθων
passive indicative ἐμιάνθην ἐμιάνθης ἐμιάνθη ἐμιάνθητον ἐμιανθήτην ἐμιάνθημεν ἐμιάνθητε ἐμιάνθησᾰν
subjunctive μιανθῶ μιανθῇς μιανθῇ μιανθῆτον μιανθῆτον μιανθῶμεν μιανθῆτε μιανθῶσῐ(ν)
optative μιανθείην μιανθείης μιανθείη μιανθεῖτον,
μιανθείητον 		μιανθείτην,
μιανθειήτην 		μιανθεῖμεν,
μιανθείημεν 		μιανθεῖτε,
μιανθείητε 		μιανθεῖεν,
μιανθείησᾰν
imperative   μιάνθητῐ μιανθήτω μιάνθητον μιανθήτων   μιάνθητε μιανθέντων
active middle passive
infinitive μιᾶναι μιᾱ́νᾰσθαι μιανθῆναι
participle m μιᾱ́νᾱς μιᾱνᾰ́μενος μιανθείς
f μιᾱ́νᾱσᾰ μιᾱνᾰμένη μιανθεῖσᾰ
n μιᾶνᾰν μιᾱνᾰ́μενον μιανθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐμίηνᾰ, ἐμιηνᾰ́μην, μιάνθην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμίηνᾰ ἐμίηνᾰς ἐμίηνε(ν) ἐμιήνᾰτον ἐμιηνᾰ́την ἐμιήνᾰμεν ἐμιήνᾰτε ἐμίηνᾰν
subjunctive μιήνω,
μιήνωμῐ 		μιήνῃς,
μιήνῃσθᾰ 		μιήνῃ,
μιήνῃσῐ 		μιήνητον μιήνητον μιήνωμεν μιήνητε μιήνωσῐ(ν)
optative μιήναιμῐ μιήναις,
μιήναισθᾰ,
μιήνειᾰς 		μιήνειε(ν),
μιήναι 		μιηνεῖτον μιηνείτην μιηνεῖμεν μιηνεῖτε μιηνεῖεν
imperative   μίηνον μιηνᾰ́τω μιήνᾰτον μιηνᾰ́των   μιήνᾰτε μιηνᾰ́ντων
middle indicative ἐμιηνᾰ́μην ἐμιήνᾰο ἐμιήνᾰτο ἐμιήνᾰσθον ἐμιηνᾰ́σθην ἐμιηνᾰ́με(σ)θᾰ ἐμιήνᾰσθε ἐμιήνᾰντο
subjunctive μιήνωμαι μιήνηαι μιήνηται μιήνησθον μιήνησθον μιηνώμε(σ)θᾰ μιήνησθε μιήνωνται
optative μιηναίμην μιήναιο μιήναιτο μιήναισθον μιηναίσθην μιηναίμε(σ)θᾰ μιήναισθε μιηναίᾰτο
imperative   μίηναι μιηνᾰ́σθω μιήνᾰσθον μιηνᾰ́σθων   μιήνᾰσθε μιηνᾰ́σθων
passive indicative μιάνθην μιάνθης μιάνθη μιάνθητον μιανθήτην μιάνθημεν μιάνθητε μιάνθησᾰν,
μίανθεν
subjunctive μιανθῶ μιανθῇς μιανθῇ μιανθῆτον μιανθῆτον μιανθῶμεν μιανθῆτε μιανθῶσῐ(ν)
optative μιανθείην μιανθείης μιανθείη μιανθεῖτον,
μιανθείητον 		μιανθείτην,
μιανθειήτην 		μιανθεῖμεν,
μιανθείημεν 		μιανθεῖτε,
μιανθείητε 		μιάνθειεν,
μιανθείησᾰν
imperative   μιάνθητῐ μιανθήτω μιάνθητον μιανθήτων   μιάνθητε μιανθέντων
active middle passive
infinitive μιῆναι/μιηνᾰ́μεν/μιηνᾰμέναι μιήνᾰσθαι μιανθῆναι/μιανθήμεναι
participle m μιήνᾱς μιηνᾰ́μενος μιανθείς
f μιήνᾱσᾰ μιηνᾰμένη μιανθεῖσᾰ
n μιῆνᾰν μιηνᾰ́μενον μιανθέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐμίᾱν
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμίᾱν ἐμίης ἐμίᾱ ἐμίᾱτον ἐμίᾱτην ἐμίᾱμεν ἐμίᾱτε ἐμίᾱσᾰν
subjunctive μιῶ μιᾷς μιᾷ μιᾶτον μιᾶτον μιῶμεν μιᾶτε μιῶσῐ(ν)
optative μιαίην μιαίης μιαίη μιαῖτον,
μιαίητον 		μιαίτην,
μιαιήτην 		μιαῖμεν,
μιαίημεν 		μιαῖτε,
μιαίητε 		μιαῖεν,
μιαίησᾰν
imperative   μίᾱθῐ μιᾱ́τω μίᾱτον μιᾱ́των   μίᾱτε μιᾰ́ντων
active
infinitive μιᾶναι
participle m μιᾱ́ς
f μιᾶσᾰ
n μιᾰ́ν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: μεμίαγκᾰ, μεμίασμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μεμίαγκᾰ μεμίαγκᾰς μεμίαγκε(ν) μεμιάγκᾰτον μεμιάγκᾰτον μεμιάγκᾰμεν μεμιάγκᾰτε μεμιάγκᾱσῐ(ν)
subjunctive μεμιάγκω μεμιάγκῃς μεμιάγκῃ μεμιάγκητον μεμιάγκητον μεμιάγκωμεν μεμιάγκητε μεμιάγκωσῐ(ν)
optative μεμιάγκοιμῐ,
μεμιαγκοίην 		μεμιάγκοις,
μεμιαγκοίης 		μεμιάγκοι,
μεμιαγκοίη 		μεμιάγκοιτον μεμιαγκοίτην μεμιάγκοιμεν μεμιάγκοιτε μεμιάγκοιεν
imperative   μεμίαγκε μεμιαγκέτω μεμιάγκετον μεμιαγκέτων   μεμιάγκετε μεμιαγκόντων
middle/
passive 		indicative μεμίασμαι,
μεμίαμμαι 		μεμίανσαι μεμίανται μεμίανθον μεμίανθον μεμιάσμεθᾰ,
μεμιάμμεθᾰ 		μεμίανθε μεμιάνᾰται
subjunctive μεμιασμένος,
μεμιανμεμιαμμένος ὦ 		μεμιασμένος,
μεμιανμεμιαμμένος ᾖς 		μεμιασμένος,
μεμιανμεμιαμμένος ᾖ 		μεμιασμένος,
μεμιανμεμιαμμένω ἦτον 		μεμιασμένος,
μεμιανμεμιαμμένω ἦτον 		μεμιασμένος,
μεμιανμεμιαμμένοι ὦμεν 		μεμιασμένος,
μεμιανμεμιαμμένοι ἦτε 		μεμιασμένος,
μεμιανμεμιαμμένοι ὦσῐ(ν)
optative μεμιασμένος,
μεμιανμεμιαμμένος εἴην 		μεμιασμένος,
μεμιανμεμιαμμένος εἴης 		μεμιασμένος,
μεμιανμεμιαμμένος εἴη 		μεμιασμένος,
μεμιανμεμιαμμένω εἴητον/εἶτον 		μεμιασμένος,
μεμιανμεμιαμμένω εἰήτην/εἴτην 		μεμιασμένος,
μεμιανμεμιαμμένοι εἴημεν/εἶμεν 		μεμιασμένος,
μεμιανμεμιαμμένοι εἴητε/εἶτε 		μεμιασμένος,
μεμιανμεμιαμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   μεμίανσο μεμιάνθω μεμίανθον μεμιάνθων   μεμίανθε μεμιάνθων
active middle/passive
infinitive μεμιαγκέναι μεμιάνθαι,
μεμιάσθαι
participle m μεμιαγκώς μεμιασμένος,
μεμιανμεμιαμμένος
f μεμιαγκυῖᾰ μεμιασμένος,
μεμιανμεμιαμμένη
n μεμιαγκός μεμιασμένος,
μεμιανμεμιαμμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

[edit]

References

[edit]

Greek

[edit]

Verb

[edit]

μιαίνω • (miaíno) (past μίανα, passive μιαίνομαι)

  1. to contaminate, pollute
  2. to defile, desecrate

Conjugation

[edit]

This verb needs an inflection-table template.

[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=μιαίνω&oldid=76682684"