ναυπηγέω

Ancient Greek

Etymology

ναυπηγός (naupēgós) +‎ -έω (-éō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /nau̯.pɛː.ɡé.ɔː/ → /naɸ.piˈʝe.o/ → /naf.piˈʝe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /nau̯.pɛː.ɡé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /naʍ.pe̝ˈɡe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /naɸ.piˈʝe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /naf.piˈʝe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /naf.piˈʝe.o/

Verb

ναυπηγέω • (naupēgéō)

1. to build ships

Conjugation

   Present: ναυπηγέω, ναυπηγέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ναυπηγέω	ναυπηγέεις	ναυπηγέει	ναυπηγέετον	ναυπηγέετον	ναυπηγέομεν	ναυπηγέετε	ναυπηγέουσῐ(ν)
	subjunctive	ναυπηγέω	ναυπηγέῃς	ναυπηγέῃ	ναυπηγέητον	ναυπηγέητον	ναυπηγέωμεν	ναυπηγέητε	ναυπηγέωσῐ(ν)
	optative	ναυπηγέοιμῐ	ναυπηγέοις	ναυπηγέοι	ναυπηγέοιτον	ναυπηγεοίτην	ναυπηγέοιμεν	ναυπηγέοιτε	ναυπηγέοιεν
	imperative		ναυπήγεε	ναυπηγεέτω	ναυπηγέετον	ναυπηγεέτων		ναυπηγέετε	ναυπηγεόντων
middle/ passive	indicative	ναυπηγέομαι	ναυπηγέῃ, ναυπηγέει	ναυπηγέεται	ναυπηγέεσθον	ναυπηγέεσθον	ναυπηγεόμεθᾰ	ναυπηγέεσθε	ναυπηγέονται
	subjunctive	ναυπηγέωμαι	ναυπηγέῃ	ναυπηγέηται	ναυπηγέησθον	ναυπηγέησθον	ναυπηγεώμεθᾰ	ναυπηγέησθε	ναυπηγέωνται
	optative	ναυπηγεοίμην	ναυπηγέοιο	ναυπηγέοιτο	ναυπηγέοισθον	ναυπηγεοίσθην	ναυπηγεοίμεθᾰ	ναυπηγέοισθε	ναυπηγέοιντο
	imperative		ναυπηγέου	ναυπηγεέσθω	ναυπηγέεσθον	ναυπηγεέσθων		ναυπηγέεσθε	ναυπηγεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ναυπηγέειν				ναυπηγέεσθαι
participle	m	ναυπηγέων				ναυπηγεόμενος
	f	ναυπηγέουσᾰ				ναυπηγεομένη
	n	ναυπηγέον				ναυπηγεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ναυπηγῶ, ναυπηγοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ναυπηγῶ	ναυπηγεῖς	ναυπηγεῖ	ναυπηγεῖτον	ναυπηγεῖτον	ναυπηγοῦμεν	ναυπηγεῖτε	ναυπηγοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ναυπηγῶ	ναυπηγῇς	ναυπηγῇ	ναυπηγῆτον	ναυπηγῆτον	ναυπηγῶμεν	ναυπηγῆτε	ναυπηγῶσῐ(ν)
	optative	ναυπηγοίην, ναυπηγοῖμῐ	ναυπηγοίης, ναυπηγοῖς	ναυπηγοίη, ναυπηγοῖ	ναυπηγοῖτον, ναυπηγοίητον	ναυπηγοίτην, ναυπηγοιήτην	ναυπηγοῖμεν, ναυπηγοίημεν	ναυπηγοῖτε, ναυπηγοίητε	ναυπηγοῖεν, ναυπηγοίησᾰν
	imperative		ναυπήγει	ναυπηγείτω	ναυπηγεῖτον	ναυπηγείτων		ναυπηγεῖτε	ναυπηγούντων
middle/ passive	indicative	ναυπηγοῦμαι	ναυπηγεῖ, ναυπηγῇ	ναυπηγεῖται	ναυπηγεῖσθον	ναυπηγεῖσθον	ναυπηγούμεθᾰ	ναυπηγεῖσθε	ναυπηγοῦνται
	subjunctive	ναυπηγῶμαι	ναυπηγῇ	ναυπηγῆται	ναυπηγῆσθον	ναυπηγῆσθον	ναυπηγώμεθᾰ	ναυπηγῆσθε	ναυπηγῶνται
	optative	ναυπηγοίμην	ναυπηγοῖο	ναυπηγοῖτο	ναυπηγοῖσθον	ναυπηγοίσθην	ναυπηγοίμεθᾰ	ναυπηγοῖσθε	ναυπηγοῖντο
	imperative		ναυπηγοῦ	ναυπηγείσθω	ναυπηγεῖσθον	ναυπηγείσθων		ναυπηγεῖσθε	ναυπηγείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ναυπηγεῖν				ναυπηγεῖσθαι
participle	m	ναυπηγῶν				ναυπηγούμενος
	f	ναυπηγοῦσᾰ				ναυπηγουμένη
	n	ναυπηγοῦν				ναυπηγούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐναυπήγεον, ἐναυπηγεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐναυπήγεον	ἐναυπήγεες	ἐναυπήγεε(ν)	ἐναυπηγέετον	ἐναυπηγεέτην	ἐναυπηγέομεν	ἐναυπηγέετε	ἐναυπήγεον
middle/ passive	indicative	ἐναυπηγεόμην	ἐναυπηγέου	ἐναυπηγέετο	ἐναυπηγέεσθον	ἐναυπηγεέσθην	ἐναυπηγεόμεθᾰ	ἐναυπηγέεσθε	ἐναυπηγέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐναυπήγουν, ἐναυπηγούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐναυπήγουν	ἐναυπήγεις	ἐναυπήγει	ἐναυπηγεῖτον	ἐναυπηγείτην	ἐναυπηγοῦμεν	ἐναυπηγεῖτε	ἐναυπήγουν
middle/ passive	indicative	ἐναυπηγούμην	ἐναυπηγοῦ	ἐναυπηγεῖτο	ἐναυπηγεῖσθον	ἐναυπηγείσθην	ἐναυπηγούμεθᾰ	ἐναυπηγεῖσθε	ἐναυπηγοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐναυπήγησᾰ, ἐναυπηγησᾰ́μην, ἐναυπηγήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐναυπήγησᾰ	ἐναυπήγησᾰς	ἐναυπήγησε(ν)	ἐναυπηγήσᾰτον	ἐναυπηγησᾰ́την	ἐναυπηγήσᾰμεν	ἐναυπηγήσᾰτε	ἐναυπήγησᾰν
	subjunctive	ναυπηγήσω	ναυπηγήσῃς	ναυπηγήσῃ	ναυπηγήσητον	ναυπηγήσητον	ναυπηγήσωμεν	ναυπηγήσητε	ναυπηγήσωσῐ(ν)
	optative	ναυπηγήσαιμῐ	ναυπηγήσειᾰς, ναυπηγήσαις	ναυπηγήσειε(ν), ναυπηγήσαι	ναυπηγήσαιτον	ναυπηγησαίτην	ναυπηγήσαιμεν	ναυπηγήσαιτε	ναυπηγήσειᾰν, ναυπηγήσαιεν
	imperative		ναυπήγησον	ναυπηγησᾰ́τω	ναυπηγήσᾰτον	ναυπηγησᾰ́των		ναυπηγήσᾰτε	ναυπηγησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐναυπηγησᾰ́μην	ἐναυπηγήσω	ἐναυπηγήσᾰτο	ἐναυπηγήσᾰσθον	ἐναυπηγησᾰ́σθην	ἐναυπηγησᾰ́μεθᾰ	ἐναυπηγήσᾰσθε	ἐναυπηγήσᾰντο
	subjunctive	ναυπηγήσωμαι	ναυπηγήσῃ	ναυπηγήσηται	ναυπηγήσησθον	ναυπηγήσησθον	ναυπηγησώμεθᾰ	ναυπηγήσησθε	ναυπηγήσωνται
	optative	ναυπηγησαίμην	ναυπηγήσαιο	ναυπηγήσαιτο	ναυπηγήσαισθον	ναυπηγησαίσθην	ναυπηγησαίμεθᾰ	ναυπηγήσαισθε	ναυπηγήσαιντο
	imperative		ναυπήγησαι	ναυπηγησᾰ́σθω	ναυπηγήσᾰσθον	ναυπηγησᾰ́σθων		ναυπηγήσᾰσθε	ναυπηγησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐναυπηγήθην	ἐναυπηγήθης	ἐναυπηγήθη	ἐναυπηγήθητον	ἐναυπηγηθήτην	ἐναυπηγήθημεν	ἐναυπηγήθητε	ἐναυπηγήθησᾰν
	subjunctive	ναυπηγηθῶ	ναυπηγηθῇς	ναυπηγηθῇ	ναυπηγηθῆτον	ναυπηγηθῆτον	ναυπηγηθῶμεν	ναυπηγηθῆτε	ναυπηγηθῶσῐ(ν)
	optative	ναυπηγηθείην	ναυπηγηθείης	ναυπηγηθείη	ναυπηγηθεῖτον, ναυπηγηθείητον	ναυπηγηθείτην, ναυπηγηθειήτην	ναυπηγηθεῖμεν, ναυπηγηθείημεν	ναυπηγηθεῖτε, ναυπηγηθείητε	ναυπηγηθεῖεν, ναυπηγηθείησᾰν
	imperative		ναυπηγήθητῐ	ναυπηγηθήτω	ναυπηγήθητον	ναυπηγηθήτων		ναυπηγήθητε	ναυπηγηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ναυπηγῆσαι			ναυπηγήσᾰσθαι		ναυπηγηθῆναι
participle	m	ναυπηγήσᾱς			ναυπηγησᾰ́μενος		ναυπηγηθείς
	f	ναυπηγήσᾱσᾰ			ναυπηγησᾰμένη		ναυπηγηθεῖσᾰ
	n	ναυπηγῆσᾰν			ναυπηγησᾰ́μενον		ναυπηγηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: νεναυπήγημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	νεναυπήγημαι	νεναυπήγησαι	νεναυπήγηται	νεναυπήγησθον	νεναυπήγησθον	νεναυπηγήμεθᾰ	νεναυπήγησθε	νεναυπήγηνται
	subjunctive	νεναυπηγημένος ὦ	νεναυπηγημένος ᾖς	νεναυπηγημένος ᾖ	νεναυπηγημένω ἦτον	νεναυπηγημένω ἦτον	νεναυπηγημένοι ὦμεν	νεναυπηγημένοι ἦτε	νεναυπηγημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	νεναυπηγημένος εἴην	νεναυπηγημένος εἴης	νεναυπηγημένος εἴη	νεναυπηγημένω εἴητον/εἶτον	νεναυπηγημένω εἰήτην/εἴτην	νεναυπηγημένοι εἴημεν/εἶμεν	νεναυπηγημένοι εἴητε/εἶτε	νεναυπηγημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		νεναυπήγησο	νεναυπηγήσθω	νεναυπήγησθον	νεναυπηγήσθων		νεναυπήγησθε	νεναυπηγήσθων
						middle/passive
infinitive						νεναυπηγῆσθαι
participle	m					νεναυπηγημένος
	f					νεναυπηγημένη
	n					νεναυπηγημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• ναυπηγέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “ναυπηγέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • build idem, page 103.
  • ship-building idem, page 766.