πεφορημένον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.pʰo.rɛː.mé.non/ → /pe.ɸo.riˈme.non/ → /pe.fo.riˈme.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.pʰo.rɛː.mé.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.pʰo.re̝ˈme.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.ɸo.riˈme.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.fo.riˈme.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.fo.riˈme.non/

Participle

πεφορημένον • (pephorēménon)

1. inflection of πεφορημένος (pephorēménos):
   1. accusative singular masculine
   2. nominative/accusative/vocative singular neuter