προτερέω

Ancient Greek

Etymology

From πρότερος (próteros) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.te.ré.ɔː/ → /pro.teˈre.o/ → /pro.teˈre.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.te.ré.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.teˈre.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.teˈre.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.teˈre.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.teˈre.o/

Verb

προτερέω • (proteréō)

1. to be before, be in advance
2. to be beforehand, take the lead
3. to gain an advantage
4. to defeat

Conjugation

   Present: προτερέω, προτερέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προτερέω	προτερέεις	προτερέει	προτερέετον	προτερέετον	προτερέομεν	προτερέετε	προτερέουσῐ(ν)
	subjunctive	προτερέω	προτερέῃς	προτερέῃ	προτερέητον	προτερέητον	προτερέωμεν	προτερέητε	προτερέωσῐ(ν)
	optative	προτερέοιμῐ	προτερέοις	προτερέοι	προτερέοιτον	προτερεοίτην	προτερέοιμεν	προτερέοιτε	προτερέοιεν
	imperative		προτέρεε	προτερεέτω	προτερέετον	προτερεέτων		προτερέετε	προτερεόντων
middle/ passive	indicative	προτερέομαι	προτερέῃ, προτερέει	προτερέεται	προτερέεσθον	προτερέεσθον	προτερεόμεθᾰ	προτερέεσθε	προτερέονται
	subjunctive	προτερέωμαι	προτερέῃ	προτερέηται	προτερέησθον	προτερέησθον	προτερεώμεθᾰ	προτερέησθε	προτερέωνται
	optative	προτερεοίμην	προτερέοιο	προτερέοιτο	προτερέοισθον	προτερεοίσθην	προτερεοίμεθᾰ	προτερέοισθε	προτερέοιντο
	imperative		προτερέου	προτερεέσθω	προτερέεσθον	προτερεέσθων		προτερέεσθε	προτερεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		προτερέειν				προτερέεσθαι
participle	m	προτερέων				προτερεόμενος
	f	προτερέουσᾰ				προτερεομένη
	n	προτερέον				προτερεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: προτερῶ, προτεροῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προτερῶ	προτερεῖς	προτερεῖ	προτερεῖτον	προτερεῖτον	προτεροῦμεν	προτερεῖτε	προτεροῦσῐ(ν)
	subjunctive	προτερῶ	προτερῇς	προτερῇ	προτερῆτον	προτερῆτον	προτερῶμεν	προτερῆτε	προτερῶσῐ(ν)
	optative	προτεροίην, προτεροῖμῐ	προτεροίης, προτεροῖς	προτεροίη, προτεροῖ	προτεροῖτον, προτεροίητον	προτεροίτην, προτεροιήτην	προτεροῖμεν, προτεροίημεν	προτεροῖτε, προτεροίητε	προτεροῖεν, προτεροίησᾰν
	imperative		προτέρει	προτερείτω	προτερεῖτον	προτερείτων		προτερεῖτε	προτερούντων
middle/ passive	indicative	προτεροῦμαι	προτερεῖ, προτερῇ	προτερεῖται	προτερεῖσθον	προτερεῖσθον	προτερούμεθᾰ	προτερεῖσθε	προτεροῦνται
	subjunctive	προτερῶμαι	προτερῇ	προτερῆται	προτερῆσθον	προτερῆσθον	προτερώμεθᾰ	προτερῆσθε	προτερῶνται
	optative	προτεροίμην	προτεροῖο	προτεροῖτο	προτεροῖσθον	προτεροίσθην	προτεροίμεθᾰ	προτεροῖσθε	προτεροῖντο
	imperative		προτεροῦ	προτερείσθω	προτερεῖσθον	προτερείσθων		προτερεῖσθε	προτερείσθων
		active				middle/passive
infinitive		προτερεῖν				προτερεῖσθαι
participle	m	προτερῶν				προτερούμενος
	f	προτεροῦσᾰ				προτερουμένη
	n	προτεροῦν				προτερούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐπροτέρεον, ἐπροτερεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπροτέρεον	ἐπροτέρεες	ἐπροτέρεε(ν)	ἐπροτερέετον	ἐπροτερεέτην	ἐπροτερέομεν	ἐπροτερέετε	ἐπροτέρεον
middle/ passive	indicative	ἐπροτερεόμην	ἐπροτερέου	ἐπροτερέετο	ἐπροτερέεσθον	ἐπροτερεέσθην	ἐπροτερεόμεθᾰ	ἐπροτερέεσθε	ἐπροτερέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐπροτέρουν, ἐπροτερούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπροτέρουν	ἐπροτέρεις	ἐπροτέρει	ἐπροτερεῖτον	ἐπροτερείτην	ἐπροτεροῦμεν	ἐπροτερεῖτε	ἐπροτέρουν
middle/ passive	indicative	ἐπροτερούμην	ἐπροτεροῦ	ἐπροτερεῖτο	ἐπροτερεῖσθον	ἐπροτερείσθην	ἐπροτερούμεθᾰ	ἐπροτερεῖσθε	ἐπροτεροῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: προετέρεον, προετερεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προετέρεον	προετέρεες	προετέρεε(ν)	προετερέετον	προετερεέτην	προετερέομεν	προετερέετε	προετέρεον
middle/ passive	indicative	προετερεόμην	προετερέου	προετερέετο	προετερέεσθον	προετερεέσθην	προετερεόμεθᾰ	προετερέεσθε	προετερέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: προετέρουν, προετερούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προετέρουν	προετέρεις	προετέρει	προετερεῖτον	προετερείτην	προετεροῦμεν	προετερεῖτε	προετέρουν
middle/ passive	indicative	προετερούμην	προετεροῦ	προετερεῖτο	προετερεῖσθον	προετερείσθην	προετερούμεθᾰ	προετερεῖσθε	προετεροῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: προτερήσω, προτερήσομαι, προτερηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προτερήσω	προτερήσεις	προτερήσει	προτερήσετον	προτερήσετον	προτερήσομεν	προτερήσετε	προτερήσουσῐ(ν)
	optative	προτερήσοιμῐ	προτερήσοις	προτερήσοι	προτερήσοιτον	προτερησοίτην	προτερήσοιμεν	προτερήσοιτε	προτερήσοιεν
middle	indicative	προτερήσομαι	προτερήσῃ, προτερήσει	προτερήσεται	προτερήσεσθον	προτερήσεσθον	προτερησόμεθᾰ	προτερήσεσθε	προτερήσονται
	optative	προτερησοίμην	προτερήσοιο	προτερήσοιτο	προτερήσοισθον	προτερησοίσθην	προτερησοίμεθᾰ	προτερήσοισθε	προτερήσοιντο
passive	indicative	προτερηθήσομαι	προτερηθήσῃ	προτερηθήσεται	προτερηθήσεσθον	προτερηθήσεσθον	προτερηθησόμεθᾰ	προτερηθήσεσθε	προτερηθήσονται
	optative	προτερηθησοίμην	προτερηθήσοιο	προτερηθήσοιτο	προτερηθήσοισθον	προτερηθησοίσθην	προτερηθησοίμεθᾰ	προτερηθήσοισθε	προτερηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		προτερήσειν			προτερήσεσθαι		προτερηθήσεσθαι
participle	m	προτερήσων			προτερησόμενος		προτερηθησόμενος
	f	προτερήσουσᾰ			προτερησομένη		προτερηθησομένη
	n	προτερῆσον			προτερησόμενον		προτερηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐπροτέρησᾰ, ἐπροτερησᾰ́μην, ἐπροτερήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπροτέρησᾰ	ἐπροτέρησᾰς	ἐπροτέρησε(ν)	ἐπροτερήσᾰτον	ἐπροτερησᾰ́την	ἐπροτερήσᾰμεν	ἐπροτερήσᾰτε	ἐπροτέρησᾰν
	subjunctive	προτερήσω	προτερήσῃς	προτερήσῃ	προτερήσητον	προτερήσητον	προτερήσωμεν	προτερήσητε	προτερήσωσῐ(ν)
	optative	προτερήσαιμῐ	προτερήσειᾰς, προτερήσαις	προτερήσειε(ν), προτερήσαι	προτερήσαιτον	προτερησαίτην	προτερήσαιμεν	προτερήσαιτε	προτερήσειᾰν, προτερήσαιεν
	imperative		προτέρησον	προτερησᾰ́τω	προτερήσᾰτον	προτερησᾰ́των		προτερήσᾰτε	προτερησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπροτερησᾰ́μην	ἐπροτερήσω	ἐπροτερήσᾰτο	ἐπροτερήσᾰσθον	ἐπροτερησᾰ́σθην	ἐπροτερησᾰ́μεθᾰ	ἐπροτερήσᾰσθε	ἐπροτερήσᾰντο
	subjunctive	προτερήσωμαι	προτερήσῃ	προτερήσηται	προτερήσησθον	προτερήσησθον	προτερησώμεθᾰ	προτερήσησθε	προτερήσωνται
	optative	προτερησαίμην	προτερήσαιο	προτερήσαιτο	προτερήσαισθον	προτερησαίσθην	προτερησαίμεθᾰ	προτερήσαισθε	προτερήσαιντο
	imperative		προτέρησαι	προτερησᾰ́σθω	προτερήσᾰσθον	προτερησᾰ́σθων		προτερήσᾰσθε	προτερησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπροτερήθην	ἐπροτερήθης	ἐπροτερήθη	ἐπροτερήθητον	ἐπροτερηθήτην	ἐπροτερήθημεν	ἐπροτερήθητε	ἐπροτερήθησᾰν
	subjunctive	προτερηθῶ	προτερηθῇς	προτερηθῇ	προτερηθῆτον	προτερηθῆτον	προτερηθῶμεν	προτερηθῆτε	προτερηθῶσῐ(ν)
	optative	προτερηθείην	προτερηθείης	προτερηθείη	προτερηθεῖτον, προτερηθείητον	προτερηθείτην, προτερηθειήτην	προτερηθεῖμεν, προτερηθείημεν	προτερηθεῖτε, προτερηθείητε	προτερηθεῖεν, προτερηθείησᾰν
	imperative		προτερήθητῐ	προτερηθήτω	προτερήθητον	προτερηθήτων		προτερήθητε	προτερηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		προτερῆσαι			προτερήσᾰσθαι		προτερηθῆναι
participle	m	προτερήσᾱς			προτερησᾰ́μενος		προτερηθείς
	f	προτερήσᾱσᾰ			προτερησᾰμένη		προτερηθεῖσᾰ
	n	προτερῆσᾰν			προτερησᾰ́μενον		προτερηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: προετέρησᾰ, προετερησᾰ́μην, προτερήθην with irregular augment, as if prefixed with προ-

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προετέρησᾰ	προετέρησᾰς	προετέρησε(ν)	προετερήσᾰτον	προετερησᾰ́την	προετερήσᾰμεν	προετερήσᾰτε	προετέρησᾰν
middle	indicative	προετερησᾰ́μην	προετερήσω	προετερήσᾰτο	προετερήσᾰσθον	προετερησᾰ́σθην	προετερησᾰ́μεθᾰ	προετερήσᾰσθε	προετερήσᾰντο
passive	indicative	προτερήθην	προτερήθης	προτερήθη	προτερήθητον	προτερηθήτην	προτερήθημεν	προτερήθητε	προτερήθησᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: πεπροτέρηκᾰ, πεπροτέρημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεπροτέρηκᾰ	πεπροτέρηκᾰς	πεπροτέρηκε(ν)	πεπροτερήκᾰτον	πεπροτερήκᾰτον	πεπροτερήκᾰμεν	πεπροτερήκᾰτε	πεπροτερήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπροτερήκω	πεπροτερήκῃς	πεπροτερήκῃ	πεπροτερήκητον	πεπροτερήκητον	πεπροτερήκωμεν	πεπροτερήκητε	πεπροτερήκωσῐ(ν)
	optative	πεπροτερήκοιμῐ, πεπροτερηκοίην	πεπροτερήκοις, πεπροτερηκοίης	πεπροτερήκοι, πεπροτερηκοίη	πεπροτερήκοιτον	πεπροτερηκοίτην	πεπροτερήκοιμεν	πεπροτερήκοιτε	πεπροτερήκοιεν
	imperative		πεπροτέρηκε	πεπροτερηκέτω	πεπροτερήκετον	πεπροτερηκέτων		πεπροτερήκετε	πεπροτερηκόντων
middle/ passive	indicative	πεπροτέρημαι	πεπροτέρησαι	πεπροτέρηται	πεπροτέρησθον	πεπροτέρησθον	πεπροτερήμεθᾰ	πεπροτέρησθε	πεπροτέρηνται
	subjunctive	πεπροτερημένος ὦ	πεπροτερημένος ᾖς	πεπροτερημένος ᾖ	πεπροτερημένω ἦτον	πεπροτερημένω ἦτον	πεπροτερημένοι ὦμεν	πεπροτερημένοι ἦτε	πεπροτερημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπροτερημένος εἴην	πεπροτερημένος εἴης	πεπροτερημένος εἴη	πεπροτερημένω εἴητον/εἶτον	πεπροτερημένω εἰήτην/εἴτην	πεπροτερημένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπροτερημένοι εἴητε/εἶτε	πεπροτερημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πεπροτέρησο	πεπροτερήσθω	πεπροτέρησθον	πεπροτερήσθων		πεπροτέρησθε	πεπροτερήσθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπροτερηκέναι				πεπροτερῆσθαι
participle	m	πεπροτερηκώς				πεπροτερημένος
	f	πεπροτερηκυῖᾰ				πεπροτερημένη
	n	πεπροτερηκός				πεπροτερημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• προτερέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “προτερέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press