συνάπτομεν

See also: συνάπτομε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sy.náp.to.men/ → /syˈnap.to.men/ → /siˈnap.to.men/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sy.náp.to.men/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syˈnap.to.men/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syˈnap.to.men/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syˈnap.to.men/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siˈnap.to.men/

Verb

σῠνᾰ́πτομεν • (sunáptomen)

1. first-person plural indicative present active of σῠνᾰ́πτω (sunáptō)