τελειομανής

Greek

Etymology

τέλειος (téleios) +‎ -ο- (-o-) +‎ -μανής (-manís)

Pronunciation

• IPA^(key): /te.li.o.maˈnis/
• Hyphenation: τε‧λει‧ο‧μα‧νής

Adjective

τελειομανής • (teleiomanís) m (feminine τελειομανής, neuter τελειομανές)

1. the one who is a perfectionist

Declension

Declension of τελειομανής

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	τελειομανής •	τελειομανής •	τελειομανές •	τελειομανείς •	τελειομανείς •	τελειομανή •
genitive	τελειομανούς •	τελειομανούς •	τελειομανούς •	τελειομανών •	τελειομανών •	τελειομανών •
accusative	τελειομανή •	τελειομανή •	τελειομανές •	τελειομανείς •	τελειομανείς •	τελειομανή •
vocative	τελειομανή • / τελειομανής •	τελειομανής •	τελειομανές •	τελειομανείς •	τελειομανείς •	τελειομανή •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο τελειομανής, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο τελειομανής, etc.)