φαγών

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰa.ɡɔ̌ːn/ → /ɸaˈɣon/ → /faˈɣon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰa.ɡɔ̌ːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰaˈɡon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸaˈɣon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /faˈɣon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /faˈɣon/

Participle

φᾰγών • (phagṓn) m (feminine φᾰγοῦσᾰ, neuter φᾰγόν); first/third declension

1. aorist active participle of ἔφαγον (éphagon, “to eat”)

Declension

First and third declension of φᾰγών; φᾰγοῦσᾰ; φᾰγόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		φᾰγών phagṓn	φᾰγοῦσᾰ phagoûsa	φᾰγόν phagón		φᾰγόντε phagónte	φᾰγούσᾱ phagoúsā	φᾰγόντε phagónte		φᾰγόντες phagóntes	φᾰγοῦσαι phagoûsai	φᾰγόντᾰ phagónta
Genitive		φᾰγόντος phagóntos	φᾰγούσης phagoúsēs	φᾰγόντος phagóntos		φᾰγόντοιν phagóntoin	φᾰγούσαιν phagoúsain	φᾰγόντοιν phagóntoin		φᾰγόντων phagóntōn	φᾰγουσῶν phagousôn	φᾰγόντων phagóntōn
Dative		φᾰγόντῐ phagónti	φᾰγούσῃ phagoúsēi	φᾰγόντῐ phagónti		φᾰγόντοιν phagóntoin	φᾰγούσαιν phagoúsain	φᾰγόντοιν phagóntoin		φᾰγοῦσῐ / φᾰγοῦσῐν phagoûsi(n)	φᾰγούσαις phagoúsais	φᾰγοῦσῐ / φᾰγοῦσῐν phagoûsi(n)
Accusative		φᾰγόντᾰ phagónta	φᾰγοῦσᾰν phagoûsan	φᾰγόν phagón		φᾰγόντε phagónte	φᾰγούσᾱ phagoúsā	φᾰγόντε phagónte		φᾰγόντᾰς phagóntas	φᾰγούσᾱς phagoúsās	φᾰγόντᾰ phagónta
Vocative		φᾰγών phagṓn	φᾰγοῦσᾰ phagoûsa	φᾰγόν phagón		φᾰγόντε phagónte	φᾰγούσᾱ phagoúsā	φᾰγόντε phagónte		φᾰγόντες phagóntes	φᾰγοῦσαι phagoûsai	φᾰγόντᾰ phagónta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		φᾰγόντως phagóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.