مانجه
Jump to navigation
Jump to search
Ottoman Turkish[edit]
Etymology[edit]
From Italian mangia, the second person singular imperative of mangiare (“to eat”).
Noun[edit]
مانجه • (manca)
- food, any solid substance that can be consumed by living organisms
- meal, repast, food that is eaten, usually at a specific time
Descendants[edit]
Further reading[edit]
- Çağbayır, Yaşar (2007) “manca1”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 3045
- Kélékian, Diran (1911) “مانجه”, in Dictionnaire turc-français[1], Constantinople: Mihran, page 1095
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Cibus”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[2], Vienna, column 178
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “مانجه”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[3], Vienna, column 4253
- Redhouse, James W. (1890) “مانجه”, in A Turkish and English Lexicon[4], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1664