வினை

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Tamil

[edit]

Etymology

[edit]

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

வினை (viṉai)

  1. verb, action, reaction

Declension

[edit]
ai-stem declension of வினை (viṉai)
Singular Plural
Nominative வினை
viṉai
வினைகள்
viṉaikaḷ
Vocative வினையே
viṉaiyē
வினைகளே
viṉaikaḷē
Accusative வினையை
viṉaiyai
வினைகளை
viṉaikaḷai
Dative வினைக்கு
viṉaikku
வினைகளுக்கு
viṉaikaḷukku
Genitive வினையுடைய
viṉaiyuṭaiya
வினைகளுடைய
viṉaikaḷuṭaiya
Singular Plural
Nominative வினை
viṉai
வினைகள்
viṉaikaḷ
Vocative வினையே
viṉaiyē
வினைகளே
viṉaikaḷē
Accusative வினையை
viṉaiyai
வினைகளை
viṉaikaḷai
Dative வினைக்கு
viṉaikku
வினைகளுக்கு
viṉaikaḷukku
Benefactive வினைக்காக
viṉaikkāka
வினைகளுக்காக
viṉaikaḷukkāka
Genitive 1 வினையுடைய
viṉaiyuṭaiya
வினைகளுடைய
viṉaikaḷuṭaiya
Genitive 2 வினையின்
viṉaiyiṉ
வினைகளின்
viṉaikaḷiṉ
Locative 1 வினையில்
viṉaiyil
வினைகளில்
viṉaikaḷil
Locative 2 வினையிடம்
viṉaiyiṭam
வினைகளிடம்
viṉaikaḷiṭam
Sociative 1 வினையோடு
viṉaiyōṭu
வினைகளோடு
viṉaikaḷōṭu
Sociative 2 வினையுடன்
viṉaiyuṭaṉ
வினைகளுடன்
viṉaikaḷuṭaṉ
Instrumental வினையால்
viṉaiyāl
வினைகளால்
viṉaikaḷāl
Ablative வினையிலிருந்து
viṉaiyiliruntu
வினைகளிலிருந்து
viṉaikaḷiliruntu

Derived terms

[edit]

References

[edit]
  • University of Madras (1924–1936) “வினை”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press