พอง

See also: พ่อง

Thai

Etymology

From Proto-Tai *boːŋᴬ. Cognate with Lao ພອງ (phǭng) or ໂພງ (phōng), Shan ပွင်း (páung), Tày poòng. Possibly related to โปง (bpoong), โป่ง (bpòong), โพรง (proong).

Pronunciation

Orthographic		พอง b ɒ ŋ
Phonemic {Short}		พอง b ɒ ŋ	พ็อง b ˘ ɒ ŋ
Romanization	Paiboon	pɔɔng	pɔng
	Royal Institute	phong	phong
(standard) IPA(key)		/pʰɔːŋ˧/(R)	/pʰɔŋ˧/(R)

Verb

พอง • (pɔɔng) (abstract noun การพอง)

1. to swell.

Adjective

พอง • (pɔɔng) (abstract noun ความพอง)

1. inflated.
2. swollen.