แสะ

Thai

Etymology

From Old Khmer sēḥ (“horse”) or Angkorian Old Khmer seḥ, ʼseḥ, ʼaseḥ (“horse”). Cognate with Modern Khmer សេះ (seh).

Pronunciation

Orthographic/Phonemic		แสะ æ s a
Romanization	Paiboon	sɛ̀
	Royal Institute	sae
(standard) IPA(key)		/sɛʔ˨˩/(R)

Noun

แสะ • (sɛ̀)

1. (archaic, literary, poetic) horse: Equus caballus.
   • Circa 15th century, “โคลงยวนพ่าย”, in ราชบัณฑิตยสถาน (2001) พจนานุกรมศัพท์วรรณคดีไทย สมัยอยุธยา โคลงยวนพ่าย, Bangkok: ราชบัณฑิตยสถาน, →ISBN, page 235:

     สารเรวรวดพ้ยงพ่าง แสะสยาม ลางส่ำสองงางอน เงือดฟ้า ลางสารแกว่นสงคราม เคยเกลื่อน บรแฮ ลางส่ำงาอ่าหน้า เฉอดฉัน

     sǎan reo-rûuat píiang-pâang · sɛ̀ sà-yǎam · laang sàm sɔ̌ɔng ngaa ngɔɔn · ngʉ̂ʉat fáa · laang sǎan gwɛ̀n sǒng-kraam · kəəi glʉ̀ʉan · bɔɔn hɛɛ · laang sàm ngaa àa nâa · chə̀ət-chǎn

     The elephants were swift like Siamese horses. The two tusks [of] some groups [were so] curved [and] reached the heavens. Some of the elephants [were so] smart [in] warfare [and] had discomfited [many] enemies, in very deed. Some groups [had] imposing tusks [that] glorified [their own] faces.