ἐξετάζω

Ancient Greek

ἐξετάζω

Etymology

Composed of ἐξ- (ex-, “from”) + ἐτάζω (etázō, “examine, test”). Denominative of ἐτός (etós, “true”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ek.se.táz.dɔː/ → /ek.seˈta.zo/ → /ek.seˈta.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ek.se.táz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ek.seˈta.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ek.seˈta.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ek.seˈta.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ek.seˈta.zo/

Verb

ἐξετάζω • (exetázō)

1. to examine well or closely, inquire into, scrutinise
2. to examine or question a person closely
3. to estimate, compare, τι πρός τι one thing by or with another
4. to prove by testing, of gold

Conjugation

   Present: ἐξετάζω, ἐξετάζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξετάζω	ἐξετάζεις	ἐξετάζει	ἐξετάζετον	ἐξετάζετον	ἐξετάζομεν	ἐξετάζετε	ἐξετάζουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐξετάζω	ἐξετάζῃς	ἐξετάζῃ	ἐξετάζητον	ἐξετάζητον	ἐξετάζωμεν	ἐξετάζητε	ἐξετάζωσῐ(ν)
	optative	ἐξετάζοιμῐ	ἐξετάζοις	ἐξετάζοι	ἐξετάζοιτον	ἐξεταζοίτην	ἐξετάζοιμεν	ἐξετάζοιτε	ἐξετάζοιεν
	imperative		ἐξέταζε	ἐξεταζέτω	ἐξετάζετον	ἐξεταζέτων		ἐξετάζετε	ἐξεταζόντων
middle/ passive	indicative	ἐξετάζομαι	ἐξετάζῃ, ἐξετάζει	ἐξετάζεται	ἐξετάζεσθον	ἐξετάζεσθον	ἐξεταζόμεθᾰ	ἐξετάζεσθε	ἐξετάζονται
	subjunctive	ἐξετάζωμαι	ἐξετάζῃ	ἐξετάζηται	ἐξετάζησθον	ἐξετάζησθον	ἐξεταζώμεθᾰ	ἐξετάζησθε	ἐξετάζωνται
	optative	ἐξεταζοίμην	ἐξετάζοιο	ἐξετάζοιτο	ἐξετάζοισθον	ἐξεταζοίσθην	ἐξεταζοίμεθᾰ	ἐξετάζοισθε	ἐξετάζοιντο
	imperative		ἐξετάζου	ἐξεταζέσθω	ἐξετάζεσθον	ἐξεταζέσθων		ἐξετάζεσθε	ἐξεταζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐξετάζειν				ἐξετάζεσθαι
participle	m	ἐξετάζων				ἐξεταζόμενος
	f	ἐξετάζουσᾰ				ἐξεταζομένη
	n	ἐξετᾶζον				ἐξεταζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐξέταζον, ἐξεταζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξέταζον	ἐξέταζες	ἐξέταζε(ν)	ἐξετάζετον	ἐξεταζέτην	ἐξετάζομεν	ἐξετάζετε	ἐξέταζον
middle/ passive	indicative	ἐξεταζόμην	ἐξετάζου	ἐξετάζετο	ἐξετάζεσθον	ἐξεταζέσθην	ἐξεταζόμεθᾰ	ἐξετάζεσθε	ἐξετάζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐξετάσω, ἐξετάσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξετάσω	ἐξετάσεις	ἐξετάσει	ἐξετάσετον	ἐξετάσετον	ἐξετάσομεν	ἐξετάσετε	ἐξετάσουσῐ(ν)
	optative	ἐξετάσοιμῐ	ἐξετάσοις	ἐξετάσοι	ἐξετάσοιτον	ἐξετασοίτην	ἐξετάσοιμεν	ἐξετάσοιτε	ἐξετάσοιεν
middle	indicative	ἐξετάσομαι	ἐξετάσῃ, ἐξετάσει	ἐξετάσεται	ἐξετάσεσθον	ἐξετάσεσθον	ἐξετασόμεθᾰ	ἐξετάσεσθε	ἐξετάσονται
	optative	ἐξετασοίμην	ἐξετάσοιο	ἐξετάσοιτο	ἐξετάσοισθον	ἐξετασοίσθην	ἐξετασοίμεθᾰ	ἐξετάσοισθε	ἐξετάσοιντο
		active			middle
infinitive		ἐξετάσειν			ἐξετάσεσθαι
participle	m	ἐξετάσων			ἐξετασόμενος
	f	ἐξετάσουσᾰ			ἐξετασομένη
	n	ἐξετᾶσον			ἐξετασόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐξετᾰ́ω, ἐξετᾰ́ομαι (Attic, uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξετᾰ́ω	ἐξετᾰ́εις	ἐξετᾰ́ει	ἐξετᾰ́ετον	ἐξετᾰ́ετον	ἐξετᾰ́ομεν	ἐξετᾰ́ετε	ἐξετᾰ́ουσῐ(ν)
	optative	ἐξετᾰ́οιμῐ	ἐξετᾰ́οις	ἐξετᾰ́οι	ἐξετᾰ́οιτον	ἐξετᾰοίτην	ἐξετᾰ́οιμεν	ἐξετᾰ́οιτε	ἐξετᾰ́οιεν
middle	indicative	ἐξετᾰ́ομαι	ἐξετᾰ́ῃ, ἐξετᾰ́ει	ἐξετᾰ́εται	ἐξετᾰ́εσθον	ἐξετᾰ́εσθον	ἐξετᾰόμεθᾰ	ἐξετᾰ́εσθε	ἐξετᾰ́ονται
	optative	ἐξετᾰοίμην	ἐξετᾰ́οιο	ἐξετᾰ́οιτο	ἐξετᾰ́οισθον	ἐξετᾰοίσθην	ἐξετᾰοίμεθᾰ	ἐξετᾰ́οισθε	ἐξετᾰ́οιντο
		active			middle
infinitive		ἐξετᾰ́ειν			ἐξετᾰ́εσθαι
participle	m	ἐξετᾰ́ων			ἐξετᾰόμενος
	f	ἐξετᾰ́ουσᾰ			ἐξετᾰομένη
	n	ἐξετᾰ́ον			ἐξετᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐξετῶ, ἐξετῶμαι (Attic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξετῶ	ἐξετᾷς	ἐξετᾷ	ἐξετᾶτον	ἐξετᾶτον	ἐξετῶμεν	ἐξετᾶτε	ἐξετῶσῐ(ν)
	optative	ἐξετῴην, ἐξετῷμῐ	ἐξετῴης, ἐξετῷς	ἐξετῴη, ἐξετῷ	ἐξετῷτον, ἐξετῴητον	ἐξετῴτην, ἐξετῳήτην	ἐξετῷμεν, ἐξετῴημεν	ἐξετῷτε, ἐξετῴητε	ἐξετῷεν, ἐξετῴησᾰν
middle	indicative	ἐξετῶμαι	ἐξετᾷ	ἐξετᾶται	ἐξετᾶσθον	ἐξετᾶσθον	ἐξετώμεθᾰ	ἐξετᾶσθε	ἐξετῶνται
	optative	ἐξετῴμην	ἐξετῷο	ἐξετῷτο	ἐξετῷσθον	ἐξετῴσθην	ἐξετῴμεθᾰ	ἐξετῷσθε	ἐξετῷντο
		active			middle
infinitive		ἐξετᾶν			ἐξετᾶσθαι
participle	m	ἐξετῶν			ἐξετώμενος
	f	ἐξετῶσᾰ			ἐξετωμένη
	n	ἐξετῶν			ἐξετώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐξήτασᾰ, ἐξητασᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξήτασᾰ	ἐξήτασᾰς	ἐξήτασε(ν)	ἐξητάσᾰτον	ἐξητασᾰ́την	ἐξητάσᾰμεν	ἐξητάσᾰτε	ἐξήτασᾰν
	subjunctive	ῶ	ῇς	ῇ	ῆτον	ῆτον	ῶμεν	ῆτε	ῶσῐ(ν)
	optative	αῖμῐ	εῖᾰς, αῖς	εῖε(ν), αῖ	αῖτον	αίτην	αῖμεν	αῖτε	εῖᾰν, αῖεν
	imperative		όν	ᾰ́τω	ᾰ́τον	ᾰ́των		ᾰ́τε	ᾰ́ντων
middle	indicative	ἐξητασᾰ́μην	ἐξητάσω	ἐξητάσᾰτο	ἐξητάσᾰσθον	ἐξητασᾰ́σθην	ἐξητασᾰ́μεθᾰ	ἐξητάσᾰσθε	ἐξητάσᾰντο
	subjunctive	ῶμαι	ῇ	ῆται	ῆσθον	ῆσθον	ώμεθᾰ	ῆσθε	ῶνται
	optative	αίμην	αῖο	αῖτο	αῖσθον	αίσθην	αίμεθᾰ	αῖσθε	αῖντο
	imperative		αῖ	ᾰ́σθω	ᾰ́σθον	ᾰ́σθων		ᾰ́σθε	ᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		αῖ			ᾰ́σθαι
participle	m	ᾶς			ᾰ́μενος
	f	ᾶσᾰ			ᾰμένη
	n	ᾰ́ν			ᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐξητάκαᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξητάκαᾰ	ἐξητάκαᾰς	ἐξητάκαε(ν)	ἐξητακάᾰτον	ἐξητακάᾰτον	ἐξητακάᾰμεν	ἐξητακάᾰτε	ἐξητακάᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐξητακάω	ἐξητακάῃς	ἐξητακάῃ	ἐξητακάητον	ἐξητακάητον	ἐξητακάωμεν	ἐξητακάητε	ἐξητακάωσῐ(ν)
	optative	ἐξητακάοιμῐ, ἐξητακαοίην	ἐξητακάοις, ἐξητακαοίης	ἐξητακάοι, ἐξητακαοίη	ἐξητακάοιτον	ἐξητακαοίτην	ἐξητακάοιμεν	ἐξητακάοιτε	ἐξητακάοιεν
	imperative		ἐξητάκαε	ἐξητακαέτω	ἐξητακάετον	ἐξητακαέτων		ἐξητακάετε	ἐξητακαόντων
		active
infinitive		ἐξητακαέναι
participle	m	ἐξητακαώς
	f	ἐξητακαυῖᾰ
	n	ἐξητακαός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “ἐξετάζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἐξετάζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• (no entry for the specified headword) Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ἐξετάζω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• “ἐξετάζω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers