ὀλιγαρχέω

Ancient Greek

Etymology

Derived from ὀλιγάρχης (oligárkhēs, “oligarch”) +‎ -έω (-éō, verb-forming suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.li.ɡar.kʰé.ɔː/ → /o.li.ɣarˈçe.o/ → /o.li.ɣarˈçe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.li.ɡar.kʰé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.li.ɡarˈkʰe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /o.li.ɣarˈçe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.li.ɣarˈçe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.li.ɣarˈçe.o/

Verb

ὀλιγαρχέω • (oligarkhéō)

1. to be part of an oligarchy

Inflection

   Present: ὀλιγαρχέω, ὀλιγαρχέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀλιγαρχέω	ὀλιγαρχέεις	ὀλιγαρχέει	ὀλιγαρχέετον	ὀλιγαρχέετον	ὀλιγαρχέομεν	ὀλιγαρχέετε	ὀλιγαρχέουσῐ(ν)
	subjunctive	ὀλιγαρχέω	ὀλιγαρχέῃς	ὀλιγαρχέῃ	ὀλιγαρχέητον	ὀλιγαρχέητον	ὀλιγαρχέωμεν	ὀλιγαρχέητε	ὀλιγαρχέωσῐ(ν)
	optative	ὀλιγαρχέοιμῐ	ὀλιγαρχέοις	ὀλιγαρχέοι	ὀλιγαρχέοιτον	ὀλιγαρχεοίτην	ὀλιγαρχέοιμεν	ὀλιγαρχέοιτε	ὀλιγαρχέοιεν
	imperative		ὀλιγάρχεε	ὀλιγαρχεέτω	ὀλιγαρχέετον	ὀλιγαρχεέτων		ὀλιγαρχέετε	ὀλιγαρχεόντων
middle/ passive	indicative	ὀλιγαρχέομαι	ὀλιγαρχέῃ, ὀλιγαρχέει	ὀλιγαρχέεται	ὀλιγαρχέεσθον	ὀλιγαρχέεσθον	ὀλιγαρχεόμεθᾰ	ὀλιγαρχέεσθε	ὀλιγαρχέονται
	subjunctive	ὀλιγαρχέωμαι	ὀλιγαρχέῃ	ὀλιγαρχέηται	ὀλιγαρχέησθον	ὀλιγαρχέησθον	ὀλιγαρχεώμεθᾰ	ὀλιγαρχέησθε	ὀλιγαρχέωνται
	optative	ὀλιγαρχεοίμην	ὀλιγαρχέοιο	ὀλιγαρχέοιτο	ὀλιγαρχέοισθον	ὀλιγαρχεοίσθην	ὀλιγαρχεοίμεθᾰ	ὀλιγαρχέοισθε	ὀλιγαρχέοιντο
	imperative		ὀλιγαρχέου	ὀλιγαρχεέσθω	ὀλιγαρχέεσθον	ὀλιγαρχεέσθων		ὀλιγαρχέεσθε	ὀλιγαρχεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀλιγαρχέειν				ὀλιγαρχέεσθαι
participle	m	ὀλιγαρχέων				ὀλιγαρχεόμενος
	f	ὀλιγαρχέουσᾰ				ὀλιγαρχεομένη
	n	ὀλιγαρχέον				ὀλιγαρχεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ὀλιγαρχῶ, ὀλιγαρχοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀλιγαρχῶ	ὀλιγαρχεῖς	ὀλιγαρχεῖ	ὀλιγαρχεῖτον	ὀλιγαρχεῖτον	ὀλιγαρχοῦμεν	ὀλιγαρχεῖτε	ὀλιγαρχοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ὀλιγαρχῶ	ὀλιγαρχῇς	ὀλιγαρχῇ	ὀλιγαρχῆτον	ὀλιγαρχῆτον	ὀλιγαρχῶμεν	ὀλιγαρχῆτε	ὀλιγαρχῶσῐ(ν)
	optative	ὀλιγαρχοίην, ὀλιγαρχοῖμῐ	ὀλιγαρχοίης, ὀλιγαρχοῖς	ὀλιγαρχοίη, ὀλιγαρχοῖ	ὀλιγαρχοῖτον, ὀλιγαρχοίητον	ὀλιγαρχοίτην, ὀλιγαρχοιήτην	ὀλιγαρχοῖμεν, ὀλιγαρχοίημεν	ὀλιγαρχοῖτε, ὀλιγαρχοίητε	ὀλιγαρχοῖεν, ὀλιγαρχοίησᾰν
	imperative		ὀλιγάρχει	ὀλιγαρχείτω	ὀλιγαρχεῖτον	ὀλιγαρχείτων		ὀλιγαρχεῖτε	ὀλιγαρχούντων
middle/ passive	indicative	ὀλιγαρχοῦμαι	ὀλιγαρχεῖ, ὀλιγαρχῇ	ὀλιγαρχεῖται	ὀλιγαρχεῖσθον	ὀλιγαρχεῖσθον	ὀλιγαρχούμεθᾰ	ὀλιγαρχεῖσθε	ὀλιγαρχοῦνται
	subjunctive	ὀλιγαρχῶμαι	ὀλιγαρχῇ	ὀλιγαρχῆται	ὀλιγαρχῆσθον	ὀλιγαρχῆσθον	ὀλιγαρχώμεθᾰ	ὀλιγαρχῆσθε	ὀλιγαρχῶνται
	optative	ὀλιγαρχοίμην	ὀλιγαρχοῖο	ὀλιγαρχοῖτο	ὀλιγαρχοῖσθον	ὀλιγαρχοίσθην	ὀλιγαρχοίμεθᾰ	ὀλιγαρχοῖσθε	ὀλιγαρχοῖντο
	imperative		ὀλιγαρχοῦ	ὀλιγαρχείσθω	ὀλιγαρχεῖσθον	ὀλιγαρχείσθων		ὀλιγαρχεῖσθε	ὀλιγαρχείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀλιγαρχεῖν				ὀλιγαρχεῖσθαι
participle	m	ὀλιγαρχῶν				ὀλιγαρχούμενος
	f	ὀλιγαρχοῦσᾰ				ὀλιγαρχουμένη
	n	ὀλιγαρχοῦν				ὀλιγαρχούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὀλιγάρχεον, ὀλιγαρχεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀλιγάρχεον	ὀλιγάρχεες	ὀλιγάρχεε(ν)	ὀλιγαρχέετον	ὀλιγαρχεέτην	ὀλιγαρχέομεν	ὀλιγαρχέετε	ὀλιγάρχεον
middle/ passive	indicative	ὀλιγαρχεόμην	ὀλιγαρχέου	ὀλιγαρχέετο	ὀλιγαρχέεσθον	ὀλιγαρχεέσθην	ὀλιγαρχεόμεθᾰ	ὀλιγαρχέεσθε	ὀλιγαρχέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὀλιγάρχουν, ὀλιγαρχούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀλιγάρχουν	ὀλιγάρχεις	ὀλιγάρχει	ὀλιγαρχεῖτον	ὀλιγαρχείτην	ὀλιγαρχοῦμεν	ὀλιγαρχεῖτε	ὀλιγάρχουν
middle/ passive	indicative	ὀλιγαρχούμην	ὀλιγαρχοῦ	ὀλιγαρχεῖτο	ὀλιγαρχεῖσθον	ὀλιγαρχείσθην	ὀλιγαρχούμεθᾰ	ὀλιγαρχεῖσθε	ὀλιγαρχοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὀλιγαρχήσω, ὀλιγαρχήσομαι, ὀλιγαρχηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀλιγαρχήσω	ὀλιγαρχήσεις	ὀλιγαρχήσει	ὀλιγαρχήσετον	ὀλιγαρχήσετον	ὀλιγαρχήσομεν	ὀλιγαρχήσετε	ὀλιγαρχήσουσῐ(ν)
	optative	ὀλιγαρχήσοιμῐ	ὀλιγαρχήσοις	ὀλιγαρχήσοι	ὀλιγαρχήσοιτον	ὀλιγαρχησοίτην	ὀλιγαρχήσοιμεν	ὀλιγαρχήσοιτε	ὀλιγαρχήσοιεν
middle	indicative	ὀλιγαρχήσομαι	ὀλιγαρχήσῃ, ὀλιγαρχήσει	ὀλιγαρχήσεται	ὀλιγαρχήσεσθον	ὀλιγαρχήσεσθον	ὀλιγαρχησόμεθᾰ	ὀλιγαρχήσεσθε	ὀλιγαρχήσονται
	optative	ὀλιγαρχησοίμην	ὀλιγαρχήσοιο	ὀλιγαρχήσοιτο	ὀλιγαρχήσοισθον	ὀλιγαρχησοίσθην	ὀλιγαρχησοίμεθᾰ	ὀλιγαρχήσοισθε	ὀλιγαρχήσοιντο
passive	indicative	ὀλιγαρχηθήσομαι	ὀλιγαρχηθήσῃ	ὀλιγαρχηθήσεται	ὀλιγαρχηθήσεσθον	ὀλιγαρχηθήσεσθον	ὀλιγαρχηθησόμεθᾰ	ὀλιγαρχηθήσεσθε	ὀλιγαρχηθήσονται
	optative	ὀλιγαρχηθησοίμην	ὀλιγαρχηθήσοιο	ὀλιγαρχηθήσοιτο	ὀλιγαρχηθήσοισθον	ὀλιγαρχηθησοίσθην	ὀλιγαρχηθησοίμεθᾰ	ὀλιγαρχηθήσοισθε	ὀλιγαρχηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὀλιγαρχήσειν			ὀλιγαρχήσεσθαι		ὀλιγαρχηθήσεσθαι
participle	m	ὀλιγαρχήσων			ὀλιγαρχησόμενος		ὀλιγαρχηθησόμενος
	f	ὀλιγαρχήσουσᾰ			ὀλιγαρχησομένη		ὀλιγαρχηθησομένη
	n	ὀλιγαρχῆσον			ὀλιγαρχησόμενον		ὀλιγαρχηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὀλιγάρχησᾰ, ὀλιγαρχησᾰ́μην, ὀλιγαρχήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀλιγάρχησᾰ	ὀλιγάρχησᾰς	ὀλιγάρχησε(ν)	ὀλιγαρχήσᾰτον	ὀλιγαρχησᾰ́την	ὀλιγαρχήσᾰμεν	ὀλιγαρχήσᾰτε	ὀλιγάρχησᾰν
	subjunctive	ὀλιγαρχήσω	ὀλιγαρχήσῃς	ὀλιγαρχήσῃ	ὀλιγαρχήσητον	ὀλιγαρχήσητον	ὀλιγαρχήσωμεν	ὀλιγαρχήσητε	ὀλιγαρχήσωσῐ(ν)
	optative	ὀλιγαρχήσαιμῐ	ὀλιγαρχήσειᾰς, ὀλιγαρχήσαις	ὀλιγαρχήσειε(ν), ὀλιγαρχήσαι	ὀλιγαρχήσαιτον	ὀλιγαρχησαίτην	ὀλιγαρχήσαιμεν	ὀλιγαρχήσαιτε	ὀλιγαρχήσειᾰν, ὀλιγαρχήσαιεν
	imperative		ὀλιγάρχησον	ὀλιγαρχησᾰ́τω	ὀλιγαρχήσᾰτον	ὀλιγαρχησᾰ́των		ὀλιγαρχήσᾰτε	ὀλιγαρχησᾰ́ντων
middle	indicative	ὀλιγαρχησᾰ́μην	ὀλιγαρχήσω	ὀλιγαρχήσᾰτο	ὀλιγαρχήσᾰσθον	ὀλιγαρχησᾰ́σθην	ὀλιγαρχησᾰ́μεθᾰ	ὀλιγαρχήσᾰσθε	ὀλιγαρχήσᾰντο
	subjunctive	ὀλιγαρχήσωμαι	ὀλιγαρχήσῃ	ὀλιγαρχήσηται	ὀλιγαρχήσησθον	ὀλιγαρχήσησθον	ὀλιγαρχησώμεθᾰ	ὀλιγαρχήσησθε	ὀλιγαρχήσωνται
	optative	ὀλιγαρχησαίμην	ὀλιγαρχήσαιο	ὀλιγαρχήσαιτο	ὀλιγαρχήσαισθον	ὀλιγαρχησαίσθην	ὀλιγαρχησαίμεθᾰ	ὀλιγαρχήσαισθε	ὀλιγαρχήσαιντο
	imperative		ὀλιγάρχησαι	ὀλιγαρχησᾰ́σθω	ὀλιγαρχήσᾰσθον	ὀλιγαρχησᾰ́σθων		ὀλιγαρχήσᾰσθε	ὀλιγαρχησᾰ́σθων
passive	indicative	ὀλιγαρχήθην	ὀλιγαρχήθης	ὀλιγαρχήθη	ὀλιγαρχήθητον	ὀλιγαρχηθήτην	ὀλιγαρχήθημεν	ὀλιγαρχήθητε	ὀλιγαρχήθησᾰν
	subjunctive	ὀλιγαρχηθῶ	ὀλιγαρχηθῇς	ὀλιγαρχηθῇ	ὀλιγαρχηθῆτον	ὀλιγαρχηθῆτον	ὀλιγαρχηθῶμεν	ὀλιγαρχηθῆτε	ὀλιγαρχηθῶσῐ(ν)
	optative	ὀλιγαρχηθείην	ὀλιγαρχηθείης	ὀλιγαρχηθείη	ὀλιγαρχηθεῖτον, ὀλιγαρχηθείητον	ὀλιγαρχηθείτην, ὀλιγαρχηθειήτην	ὀλιγαρχηθεῖμεν, ὀλιγαρχηθείημεν	ὀλιγαρχηθεῖτε, ὀλιγαρχηθείητε	ὀλιγαρχηθεῖεν, ὀλιγαρχηθείησᾰν
	imperative		ὀλιγαρχήθητῐ	ὀλιγαρχηθήτω	ὀλιγαρχήθητον	ὀλιγαρχηθήτων		ὀλιγαρχήθητε	ὀλιγαρχηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὀλιγαρχῆσαι			ὀλιγαρχήσᾰσθαι		ὀλιγαρχηθῆναι
participle	m	ὀλιγαρχήσᾱς			ὀλιγαρχησᾰ́μενος		ὀλιγαρχηθείς
	f	ὀλιγαρχήσᾱσᾰ			ὀλιγαρχησᾰμένη		ὀλιγαρχηθεῖσᾰ
	n	ὀλιγαρχῆσᾰν			ὀλιγαρχησᾰ́μενον		ὀλιγαρχηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ὀλιγάρχηκᾰ, ὀλιγάρχημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀλιγάρχηκᾰ	ὀλιγάρχηκᾰς	ὀλιγάρχηκε(ν)	ὀλιγαρχήκᾰτον	ὀλιγαρχήκᾰτον	ὀλιγαρχήκᾰμεν	ὀλιγαρχήκᾰτε	ὀλιγαρχήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὀλιγαρχήκω	ὀλιγαρχήκῃς	ὀλιγαρχήκῃ	ὀλιγαρχήκητον	ὀλιγαρχήκητον	ὀλιγαρχήκωμεν	ὀλιγαρχήκητε	ὀλιγαρχήκωσῐ(ν)
	optative	ὀλιγαρχήκοιμῐ, ὀλιγαρχηκοίην	ὀλιγαρχήκοις, ὀλιγαρχηκοίης	ὀλιγαρχήκοι, ὀλιγαρχηκοίη	ὀλιγαρχήκοιτον	ὀλιγαρχηκοίτην	ὀλιγαρχήκοιμεν	ὀλιγαρχήκοιτε	ὀλιγαρχήκοιεν
	imperative		ὀλιγάρχηκε	ὀλιγαρχηκέτω	ὀλιγαρχήκετον	ὀλιγαρχηκέτων		ὀλιγαρχήκετε	ὀλιγαρχηκόντων
middle/ passive	indicative	ὀλιγάρχημαι	ὀλιγάρχησαι	ὀλιγάρχηται	ὀλιγάρχησθον	ὀλιγάρχησθον	ὀλιγαρχήμεθᾰ	ὀλιγάρχησθε	ὀλιγάρχηνται
	subjunctive	ὀλιγαρχημένος ὦ	ὀλιγαρχημένος ᾖς	ὀλιγαρχημένος ᾖ	ὀλιγαρχημένω ἦτον	ὀλιγαρχημένω ἦτον	ὀλιγαρχημένοι ὦμεν	ὀλιγαρχημένοι ἦτε	ὀλιγαρχημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ὀλιγαρχημένος εἴην	ὀλιγαρχημένος εἴης	ὀλιγαρχημένος εἴη	ὀλιγαρχημένω εἴητον/εἶτον	ὀλιγαρχημένω εἰήτην/εἴτην	ὀλιγαρχημένοι εἴημεν/εἶμεν	ὀλιγαρχημένοι εἴητε/εἶτε	ὀλιγαρχημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ὀλιγάρχησο	ὀλιγαρχήσθω	ὀλιγάρχησθον	ὀλιγαρχήσθων		ὀλιγάρχησθε	ὀλιγαρχήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀλιγαρχηκέναι				ὀλιγαρχῆσθαι
participle	m	ὀλιγαρχηκώς				ὀλιγαρχημένος
	f	ὀλιγαρχηκυῖᾰ				ὀλιγαρχημένη
	n	ὀλιγαρχηκός				ὀλιγαρχημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ὀλιγαρχήκειν, ὀλιγαρχήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀλιγαρχήκειν, ὀλιγαρχήκη	ὀλιγαρχήκεις, ὀλιγαρχήκης	ὀλιγαρχήκει(ν)	ὀλιγαρχήκετον	ὀλιγαρχηκέτην	ὀλιγαρχήκεμεν	ὀλιγαρχήκετε	ὀλιγαρχήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ὀλιγαρχήμην	ὀλιγάρχησο	ὀλιγάρχητο	ὀλιγάρχησθον	ὀλιγαρχήσθην	ὀλιγαρχήμεθᾰ	ὀλιγάρχησθε	ὀλιγάρχηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

• ὀλιγάρχης (oligárkhēs)
• ὀλιγαρχία (oligarkhía)
• ὀλιγαρχικός (oligarkhikós)