ὑποδείδω

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

From ὑπο- (hupo-) +‎ δείδω (deídō)

Pronunciation

[edit]
 

Verb

[edit]

ὑποδείδω • (hupodeídō)

  1. (transitive) to cower under or before
  2. (transitive) to fear (secretly)

Conjugation

[edit]
   Future: ὑποδείσω, ὑποδείσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑποδείσω ὑποδείσεις ὑποδείσει ὑποδείσετον ὑποδείσετον ὑποδείσομεν ὑποδείσετε ὑποδείσουσῐ(ν)
optative ὑποδείσοιμῐ ὑποδείσοις ὑποδείσοι ὑποδείσοιτον ὑποδεισοίτην ὑποδείσοιμεν ὑποδείσοιτε ὑποδείσοιεν
middle indicative ὑποδείσομαι ὑποδείσῃ,
ὑποδείσει 		ὑποδείσεται ὑποδείσεσθον ὑποδείσεσθον ὑποδεισόμεθᾰ ὑποδείσεσθε ὑποδείσονται
optative ὑποδεισοίμην ὑποδείσοιο ὑποδείσοιτο ὑποδείσοισθον ὑποδεισοίσθην ὑποδεισοίμεθᾰ ὑποδείσοισθε ὑποδείσοιντο
active middle
infinitive ὑποδείσειν ὑποδείσεσθαι
participle m ὑποδείσων ὑποδεισόμενος
f ὑποδείσουσᾰ ὑποδεισομένη
n ὑποδεῖσον ὑποδεισόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὑπέδεισᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπέδεισᾰ ὑπέδεισᾰς ὑπέδεισε(ν) ὑπεδείσᾰτον ὑπεδεισᾰ́την ὑπεδείσᾰμεν ὑπεδείσᾰτε ὑπέδεισᾰν
subjunctive ὑποδείσω ὑποδείσῃς ὑποδείσῃ ὑποδείσητον ὑποδείσητον ὑποδείσωμεν ὑποδείσητε ὑποδείσωσῐ(ν)
optative ὑποδείσαιμῐ ὑποδείσειᾰς,
ὑποδείσαις 		ὑποδείσειε(ν),
ὑποδείσαι 		ὑποδείσαιτον ὑποδεισαίτην ὑποδείσαιμεν ὑποδείσαιτε ὑποδείσειᾰν,
ὑποδείσαιεν
imperative   ὑπόδεισον ὑποδεισᾰ́τω ὑποδείσᾰτον ὑποδεισᾰ́των   ὑποδείσᾰτε ὑποδεισᾰ́ντων
active
infinitive ὑποδεῖσαι
participle m ὑποδείσᾱς
f ὑποδείσᾱσᾰ
n ὑποδεῖσᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὑπέδδεισᾰ (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπέδδεισᾰ ὑπέδδεισᾰς ὑπέδδεισε(ν) ὑπεδδείσᾰτον ὑπεδδεισᾰ́την ὑπεδδείσᾰμεν ὑπεδδείσᾰτε ὑπέδδεισᾰν
subjunctive ὑποδδείσω,
ὑποδδείσωμῐ 		ὑποδδείσῃς,
ὑποδδείσῃσθᾰ 		ὑποδδείσῃ,
ὑποδδείσῃσῐ 		ὑποδδείσητον ὑποδδείσητον ὑποδδείσωμεν ὑποδδείσητε ὑποδδείσωσῐ(ν)
optative ὑποδδείσαιμῐ ὑποδδείσαις,
ὑποδδείσαισθᾰ,
ὑποδδείσειᾰς 		ὑποδδείσειε(ν),
ὑποδδείσαι 		ὑποδδεισεῖτον ὑποδδεισείτην ὑποδδεισεῖμεν ὑποδδεισεῖτε ὑποδδεισεῖεν
imperative   ὑπόδδεισον ὑποδδεισᾰ́τω ὑποδδείσᾰτον ὑποδδεισᾰ́των   ὑποδδείσᾰτε ὑποδδεισᾰ́ντων
active
infinitive ὑποδδεῖσαι/ὑποδδεισᾰ́μεν/ὑποδδεισᾰμέναι
participle m ὑποδδείσᾱς
f ὑποδδείσᾱσᾰ
n ὑποδδεῖσᾰν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὑπόδδεισᾰ (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπόδδεισᾰ ὑπόδδεισᾰς ὑπόδδεισε(ν) ὑποδδείσᾰτον ὑποδδεισᾰ́την ὑποδδείσᾰμεν ὑποδδείσᾰτε ὑπόδδεισᾰν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ὑποδέδοικᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑποδέδοικᾰ ὑποδέδοικᾰς ὑποδέδοικε(ν) ὑποδεδοίκᾰτον ὑποδεδοίκᾰτον ὑποδεδοίκᾰμεν ὑποδεδοίκᾰτε ὑποδεδοίκᾱσῐ(ν)
subjunctive ὑποδεδοίκω ὑποδεδοίκῃς ὑποδεδοίκῃ ὑποδεδοίκητον ὑποδεδοίκητον ὑποδεδοίκωμεν ὑποδεδοίκητε ὑποδεδοίκωσῐ(ν)
optative ὑποδεδοίκοιμῐ,
ὑποδεδοικοίην 		ὑποδεδοίκοις,
ὑποδεδοικοίης 		ὑποδεδοίκοι,
ὑποδεδοικοίη 		ὑποδεδοίκοιτον ὑποδεδοικοίτην ὑποδεδοίκοιμεν ὑποδεδοίκοιτε ὑποδεδοίκοιεν
imperative   ὑποδέδοικε ὑποδεδοικέτω ὑποδεδοίκετον ὑποδεδοικέτων   ὑποδεδοίκετε ὑποδεδοικόντων
active
infinitive ὑποδεδοικέναι
participle m ὑποδεδοικώς
f ὑποδεδοικυῖᾰ
n ὑποδεδοικός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ὑπαιδείδοικᾰ (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπαιδείδοικᾰ ὑπαιδείδοικᾰς ὑπαιδείδοικε(ν) ὑπαιδειδοίκᾰτον ὑπαιδειδοίκᾰτον ὑπαιδειδοίκᾰμεν ὑπαιδειδοίκᾰτε ὑπαιδειδοίκᾱσῐ(ν)
subjunctive ὑπαιδειδοίκω,
ὑπαιδειδοίκωμῐ 		ὑπαιδειδοίκῃς,
ὑπαιδειδοίκῃσθᾰ 		ὑπαιδειδοίκῃ,
ὑπαιδειδοίκῃσῐ 		ὑπαιδειδοίκητον ὑπαιδειδοίκητον ὑπαιδειδοίκωμεν ὑπαιδειδοίκητε ὑπαιδειδοίκωσῐ(ν)
optative ὑπαιδειδοίκοιμῐ,
ὑπαιδειδοικοίην 		ὑπαιδειδοίκοις,
ὑπαιδειδοικοίης 		ὑπαιδειδοίκοι,
ὑπαιδειδοικοίη 		ὑπαιδειδοίκοιτον ὑπαιδειδοικοίτην ὑπαιδειδοίκοιμεν ὑπαιδειδοίκοιτε ὑπαιδειδοίκοιεν
imperative   ὑπαιδείδοικε ὑπαιδειδοικέτω ὑπαιδειδοίκετον ὑπαιδειδοικέτων   ὑπαιδειδοίκετε ὑπαιδειδοικόντων
active
infinitive ὑπαιδειδοικέναι
participle m ὑπαιδειδοικώς
f ὑπαιδειδοικυῖᾰ
n ὑπαιδειδοικός
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ὑποδείδιᾰ (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑποδείδιᾰ ὑποδείδιᾰς ὑποδείδιε(ν) ὑποδειδίᾰτον ὑποδειδίᾰτον ὑποδειδίᾰμεν ὑποδειδίᾰτε ὑποδειδίᾱσῐ(ν)
subjunctive ὑποδειδίω,
ὑποδειδίωμῐ 		ὑποδειδίῃς,
ὑποδειδίῃσθᾰ 		ὑποδειδίῃ,
ὑποδειδίῃσῐ 		ὑποδειδίητον ὑποδειδίητον ὑποδειδίωμεν ὑποδειδίητε ὑποδειδίωσῐ(ν)
optative ὑποδειδίοιμῐ,
ὑποδειδιοίην 		ὑποδειδίοις,
ὑποδειδιοίης 		ὑποδειδίοι,
ὑποδειδιοίη 		ὑποδειδίοιτον ὑποδειδιοίτην ὑποδειδίοιμεν ὑποδειδίοιτε ὑποδειδίοιεν
imperative   ὑποδείδιε ὑποδειδιέτω ὑποδειδίετον ὑποδειδιέτων   ὑποδειδίετε ὑποδειδιόντων
active
infinitive ὑποδειδιέναι
participle m ὑποδειδιώς
f ὑποδειδιυῖᾰ
n ὑποδειδιός
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ὑπεδειδίειν (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπεδειδίειν,
ὑπεδειδίη 		ὑπεδειδίεις,
ὑπεδειδίης 		ὑπεδειδίει(ν) ὑπεδειδίετον ὑπεδειδιέτην ὑπεδειδίεμεν ὑπεδειδίετε ὑπεδείδισαν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=ὑποδείδω&oldid=69344710"