ὑποδείκνυμι

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ancient Greek

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

ῠ̔πο- (hupo-) +‎ δείκνῡμῐ (deíknūmi)

Pronunciation

[edit]
 

Verb

[edit]

ῠ̔ποδείκνῡμῐ • (hupodeíknūmi)

  1. to show
  2. to intimate
  3. to teach
  4. to pretend

Conjugation

[edit]

   Present: ῠ̔ποδείκνῡμῐ, ῠ̔ποδείκνῠμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῠ̔ποδείκνῡμῐ ῠ̔ποδείκνῡς ῠ̔ποδείκνῡσῐ(ν) ῠ̔ποδείκνῠτον ῠ̔ποδείκνῠτον ῠ̔ποδείκνῠμεν ῠ̔ποδείκνῠτε ῠ̔ποδεικνῠ́ᾱσῐ(ν)
subjunctive ῠ̔ποδεικνῠ́ω ῠ̔ποδεικνῠ́ῃς ῠ̔ποδεικνῠ́ῃ ῠ̔ποδεικνῠ́ητον ῠ̔ποδεικνῠ́ητον ῠ̔ποδεικνῠ́ωμεν ῠ̔ποδεικνῠ́ητε ῠ̔ποδεικνῠ́ωσῐ(ν)
optative ῠ̔ποδεικνῠ́οιμῐ ῠ̔ποδεικνῠ́οις ῠ̔ποδεικνῠ́οι ῠ̔ποδεικνῠ́οιτον ῠ̔ποδεικνῠοίτην ῠ̔ποδεικνῠ́οιμεν ῠ̔ποδεικνῠ́οιτε ῠ̔ποδεικνῠ́οιεν
imperative   ῠ̔ποδείκνῡ ῠ̔ποδεικνῠ́τω ῠ̔ποδείκνῠτον ῠ̔ποδεικνῠ́των   ῠ̔ποδείκνῠτε ῠ̔ποδεικνῠ́ντων
middle/
passive 		indicative ῠ̔ποδείκνῠμαι ῠ̔ποδείκνῠσαι ῠ̔ποδείκνῠται ῠ̔ποδείκνῠσθον ῠ̔ποδείκνῠσθον ῠ̔ποδεικνῠ́μεθα ῠ̔ποδείκνῠσθε ῠ̔ποδείκνῠνται
subjunctive ῠ̔ποδεικνῠ́ωμαι ῠ̔ποδεικνῠ́ῃ ῠ̔ποδεικνῠ́ηται ῠ̔ποδεικνῠ́ησθον ῠ̔ποδεικνῠ́ησθον ῠ̔ποδεικνῠώμεθᾰ ῠ̔ποδεικνῠ́ησθε ῠ̔ποδεικνῠ́ωνται
optative ῠ̔ποδεικνῠοίμην ῠ̔ποδεικνῠ́οιο ῠ̔ποδεικνῠ́οιτο ῠ̔ποδεικνῠ́οισθον ῠ̔ποδεικνῠοίσθην ῠ̔ποδεικνῠοίμεθᾰ ῠ̔ποδεικνῠ́οισθε ῠ̔ποδεικνῠ́οιντο
imperative   ῠ̔ποδείκνῠσο ῠ̔ποδεικνῠ́σθω ῠ̔ποδείκνῠσθον ῠ̔ποδεικνῠ́σθων   ῠ̔ποδείκνῠσθε ῠ̔ποδεικνῠ́σθων
active middle/passive
infinitive ῠ̔ποδεικνῠ́ναι ῠ̔ποδείκνῠσθαι
participle m ῠ̔ποδεικνῡ́ς ῠ̔ποδεικνῠ́μενος
f ῠ̔ποδεικνῦσᾰ ῠ̔ποδεικνῠμένη
n ῠ̔ποδεικνῠ́ν ῠ̔ποδεικνῠ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ῠ̔πεδείκνῡν, ῠ̔πεδεικνῠ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῠ̔πεδείκνῡν ῠ̔πεδείκνῡς ῠ̔πεδείκνῡ ῠ̔πεδείκνῠτον ῠ̔πεδεικνῠ́την ῠ̔πεδείκνῠμεν ῠ̔πεδείκνῠτε ῠ̔πεδείκνῠσᾰν
middle/
passive 		indicative ῠ̔πεδεικνῠ́μην ῠ̔πεδείκνῠσο ῠ̔πεδείκνῠτο ῠ̔πεδείκνῠσθον ῠ̔πεδεικνῠ́σθην ῠ̔πεδεικνῠ́μεθᾰ ῠ̔πεδείκνῠσθε ῠ̔πεδείκνῠντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ῠ̔ποδείξω, ῠ̔ποδείξομαι, ῠ̔ποδειχθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῠ̔ποδείξω ῠ̔ποδείξεις ῠ̔ποδείξει ῠ̔ποδείξετον ῠ̔ποδείξετον ῠ̔ποδείξομεν ῠ̔ποδείξετε ῠ̔ποδείξουσῐ(ν)
optative ῠ̔ποδείξοιμῐ ῠ̔ποδείξοις ῠ̔ποδείξοι ῠ̔ποδείξοιτον ῠ̔ποδειξοίτην ῠ̔ποδείξοιμεν ῠ̔ποδείξοιτε ῠ̔ποδείξοιεν
middle indicative ῠ̔ποδείξομαι ῠ̔ποδείξῃ,
ῠ̔ποδείξει 		ῠ̔ποδείξεται ῠ̔ποδείξεσθον ῠ̔ποδείξεσθον ῠ̔ποδειξόμεθᾰ ῠ̔ποδείξεσθε ῠ̔ποδείξονται
optative ῠ̔ποδειξοίμην ῠ̔ποδείξοιο ῠ̔ποδείξοιτο ῠ̔ποδείξοισθον ῠ̔ποδειξοίσθην ῠ̔ποδειξοίμεθᾰ ῠ̔ποδείξοισθε ῠ̔ποδείξοιντο
passive indicative ῠ̔ποδειχθήσομαι ῠ̔ποδειχθήσῃ ῠ̔ποδειχθήσεται ῠ̔ποδειχθήσεσθον ῠ̔ποδειχθήσεσθον ῠ̔ποδειχθησόμεθᾰ ῠ̔ποδειχθήσεσθε ῠ̔ποδειχθήσονται
optative ῠ̔ποδειχθησοίμην ῠ̔ποδειχθήσοιο ῠ̔ποδειχθήσοιτο ῠ̔ποδειχθήσοισθον ῠ̔ποδειχθησοίσθην ῠ̔ποδειχθησοίμεθᾰ ῠ̔ποδειχθήσοισθε ῠ̔ποδειχθήσοιντο
active middle passive
infinitive ῠ̔ποδείξειν ῠ̔ποδείξεσθαι ῠ̔ποδειχθήσεσθαι
participle m ῠ̔ποδείξων ῠ̔ποδειξόμενος ῠ̔ποδειχθησόμενος
f ῠ̔ποδείξουσᾰ ῠ̔ποδειξομένη ῠ̔ποδειχθησομένη
n ῠ̔ποδεῖξον ῠ̔ποδειξόμενον ῠ̔ποδειχθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ῠ̔ποδέξω, ῠ̔ποδέξομαι, ῠ̔ποδεχθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῠ̔ποδέξω ῠ̔ποδέξεις ῠ̔ποδέξει ῠ̔ποδέξετον ῠ̔ποδέξετον ῠ̔ποδέξομεν ῠ̔ποδέξετε ῠ̔ποδέξουσῐ(ν)
optative ῠ̔ποδέξοιμῐ ῠ̔ποδέξοις ῠ̔ποδέξοι ῠ̔ποδέξοιτον ῠ̔ποδεξοίτην ῠ̔ποδέξοιμεν ῠ̔ποδέξοιτε ῠ̔ποδέξοιεν
middle indicative ῠ̔ποδέξομαι ῠ̔ποδέξῃ,
ῠ̔ποδέξει 		ῠ̔ποδέξεται ῠ̔ποδέξεσθον ῠ̔ποδέξεσθον ῠ̔ποδεξόμεθᾰ ῠ̔ποδέξεσθε ῠ̔ποδέξονται
optative ῠ̔ποδεξοίμην ῠ̔ποδέξοιο ῠ̔ποδέξοιτο ῠ̔ποδέξοισθον ῠ̔ποδεξοίσθην ῠ̔ποδεξοίμεθᾰ ῠ̔ποδέξοισθε ῠ̔ποδέξοιντο
passive indicative ῠ̔ποδεχθήσομαι ῠ̔ποδεχθήσῃ ῠ̔ποδεχθήσεται ῠ̔ποδεχθήσεσθον ῠ̔ποδεχθήσεσθον ῠ̔ποδεχθησόμεθᾰ ῠ̔ποδεχθήσεσθε ῠ̔ποδεχθήσονται
optative ῠ̔ποδεχθησοίμην ῠ̔ποδεχθήσοιο ῠ̔ποδεχθήσοιτο ῠ̔ποδεχθήσοισθον ῠ̔ποδεχθησοίσθην ῠ̔ποδεχθησοίμεθᾰ ῠ̔ποδεχθήσοισθε ῠ̔ποδεχθήσοιντο
active middle passive
infinitive ῠ̔ποδέξειν ῠ̔ποδέξεσθαι ῠ̔ποδεχθήσεσθαι
participle m ῠ̔ποδέξων ῠ̔ποδεξόμενος ῠ̔ποδεχθησόμενος
f ῠ̔ποδέξουσᾰ ῠ̔ποδεξομένη ῠ̔ποδεχθησομένη
n ῠ̔ποδέξον ῠ̔ποδεξόμενον ῠ̔ποδεχθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ῠ̔πέδειξᾰ, ῠ̔πεδειξᾰ́μην, ῠ̔πεδείχθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῠ̔πέδειξᾰ ῠ̔πέδειξᾰς ῠ̔πέδειξε(ν) ῠ̔πεδείξᾰτον ῠ̔πεδειξᾰ́την ῠ̔πεδείξᾰμεν ῠ̔πεδείξᾰτε ῠ̔πέδειξᾰν
subjunctive ῠ̔ποδείξω ῠ̔ποδείξῃς ῠ̔ποδείξῃ ῠ̔ποδείξητον ῠ̔ποδείξητον ῠ̔ποδείξωμεν ῠ̔ποδείξητε ῠ̔ποδείξωσῐ(ν)
optative ῠ̔ποδείξαιμῐ ῠ̔ποδείξειᾰς,
ῠ̔ποδείξαις 		ῠ̔ποδείξειε(ν),
ῠ̔ποδείξαι 		ῠ̔ποδείξαιτον ῠ̔ποδειξαίτην ῠ̔ποδείξαιμεν ῠ̔ποδείξαιτε ῠ̔ποδείξειᾰν,
ῠ̔ποδείξαιεν
imperative   ῠ̔πόδειξον ῠ̔ποδειξᾰ́τω ῠ̔ποδείξᾰτον ῠ̔ποδειξᾰ́των   ῠ̔ποδείξᾰτε ῠ̔ποδειξᾰ́ντων
middle indicative ῠ̔πεδειξᾰ́μην ῠ̔πεδείξω ῠ̔πεδείξᾰτο ῠ̔πεδείξᾰσθον ῠ̔πεδειξᾰ́σθην ῠ̔πεδειξᾰ́μεθᾰ ῠ̔πεδείξᾰσθε ῠ̔πεδείξᾰντο
subjunctive ῠ̔ποδείξωμαι ῠ̔ποδείξῃ ῠ̔ποδείξηται ῠ̔ποδείξησθον ῠ̔ποδείξησθον ῠ̔ποδειξώμεθᾰ ῠ̔ποδείξησθε ῠ̔ποδείξωνται
optative ῠ̔ποδειξαίμην ῠ̔ποδείξαιο ῠ̔ποδείξαιτο ῠ̔ποδείξαισθον ῠ̔ποδειξαίσθην ῠ̔ποδειξαίμεθᾰ ῠ̔ποδείξαισθε ῠ̔ποδείξαιντο
imperative   ῠ̔πόδειξαι ῠ̔ποδειξᾰ́σθω ῠ̔ποδείξᾰσθον ῠ̔ποδειξᾰ́σθων   ῠ̔ποδείξᾰσθε ῠ̔ποδειξᾰ́σθων
passive indicative ῠ̔πεδείχθην ῠ̔πεδείχθης ῠ̔πεδείχθη ῠ̔πεδείχθητον ῠ̔πεδειχθήτην ῠ̔πεδείχθημεν ῠ̔πεδείχθητε ῠ̔πεδείχθησᾰν
subjunctive ῠ̔ποδειχθῶ ῠ̔ποδειχθῇς ῠ̔ποδειχθῇ ῠ̔ποδειχθῆτον ῠ̔ποδειχθῆτον ῠ̔ποδειχθῶμεν ῠ̔ποδειχθῆτε ῠ̔ποδειχθῶσῐ(ν)
optative ῠ̔ποδειχθείην ῠ̔ποδειχθείης ῠ̔ποδειχθείη ῠ̔ποδειχθεῖτον,
ῠ̔ποδειχθείητον 		ῠ̔ποδειχθείτην,
ῠ̔ποδειχθειήτην 		ῠ̔ποδειχθεῖμεν,
ῠ̔ποδειχθείημεν 		ῠ̔ποδειχθεῖτε,
ῠ̔ποδειχθείητε 		ῠ̔ποδειχθεῖεν,
ῠ̔ποδειχθείησᾰν
imperative   ῠ̔ποδείχθητῐ ῠ̔ποδειχθήτω ῠ̔ποδείχθητον ῠ̔ποδειχθήτων   ῠ̔ποδείχθητε ῠ̔ποδειχθέντων
active middle passive
infinitive ῠ̔ποδεῖξαι ῠ̔ποδείξᾰσθαι ῠ̔ποδειχθῆναι
participle m ῠ̔ποδείξᾱς ῠ̔ποδειξᾰ́μενος ῠ̔ποδειχθείς
f ῠ̔ποδείξᾱσᾰ ῠ̔ποδειξᾰμένη ῠ̔ποδειχθεῖσᾰ
n ῠ̔ποδεῖξᾰν ῠ̔ποδειξᾰ́μενον ῠ̔ποδειχθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ῠ̔πόδειξᾰ, ῠ̔ποδειξᾰ́μην, ῠ̔πεδείχθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῠ̔πόδειξᾰ ῠ̔πόδειξᾰς ῠ̔πόδειξε(ν) ῠ̔ποδείξᾰτον ῠ̔ποδειξᾰ́την ῠ̔ποδείξᾰμεν ῠ̔ποδείξᾰτε ῠ̔πόδειξᾰν
subjunctive ῠ̔ποδείξω ῠ̔ποδείξῃς ῠ̔ποδείξῃ ῠ̔ποδείξητον ῠ̔ποδείξητον ῠ̔ποδείξωμεν ῠ̔ποδείξητε ῠ̔ποδείξωσῐ(ν)
optative ῠ̔ποδείξαιμῐ ῠ̔ποδείξειᾰς,
ῠ̔ποδείξαις 		ῠ̔ποδείξειε(ν),
ῠ̔ποδείξαι 		ῠ̔ποδείξαιτον ῠ̔ποδειξαίτην ῠ̔ποδείξαιμεν ῠ̔ποδείξαιτε ῠ̔ποδείξειᾰν,
ῠ̔ποδείξαιεν
imperative   ῠ̔πόδειξον ῠ̔ποδειξᾰ́τω ῠ̔ποδείξᾰτον ῠ̔ποδειξᾰ́των   ῠ̔ποδείξᾰτε ῠ̔ποδειξᾰ́ντων
middle indicative ῠ̔ποδειξᾰ́μην ῠ̔ποδείξω ῠ̔ποδείξᾰτο ῠ̔ποδείξᾰσθον ῠ̔ποδειξᾰ́σθην ῠ̔ποδειξᾰ́μεθᾰ ῠ̔ποδείξᾰσθε ῠ̔ποδείξᾰντο
subjunctive ῠ̔ποδείξωμαι ῠ̔ποδείξῃ ῠ̔ποδείξηται ῠ̔ποδείξησθον ῠ̔ποδείξησθον ῠ̔ποδειξώμεθᾰ ῠ̔ποδείξησθε ῠ̔ποδείξωνται
optative ῠ̔ποδειξαίμην ῠ̔ποδείξαιο ῠ̔ποδείξαιτο ῠ̔ποδείξαισθον ῠ̔ποδειξαίσθην ῠ̔ποδειξαίμεθᾰ ῠ̔ποδείξαισθε ῠ̔ποδείξαιντο
imperative   ῠ̔πόδειξαι ῠ̔ποδειξᾰ́σθω ῠ̔ποδείξᾰσθον ῠ̔ποδειξᾰ́σθων   ῠ̔ποδείξᾰσθε ῠ̔ποδειξᾰ́σθων
passive indicative ῠ̔πεδείχθην ῠ̔πεδείχθης ῠ̔πεδείχθη ῠ̔πεδείχθητον ῠ̔πεδειχθήτην ῠ̔πεδείχθημεν ῠ̔πεδείχθητε ῠ̔πεδείχθησᾰν
subjunctive ῠ̔ποδειχθῶ ῠ̔ποδειχθῇς ῠ̔ποδειχθῇ ῠ̔ποδειχθῆτον ῠ̔ποδειχθῆτον ῠ̔ποδειχθῶμεν ῠ̔ποδειχθῆτε ῠ̔ποδειχθῶσῐ(ν)
optative ῠ̔ποδειχθείην ῠ̔ποδειχθείης ῠ̔ποδειχθείη ῠ̔ποδειχθεῖτον,
ῠ̔ποδειχθείητον 		ῠ̔ποδειχθείτην,
ῠ̔ποδειχθειήτην 		ῠ̔ποδειχθεῖμεν,
ῠ̔ποδειχθείημεν 		ῠ̔ποδειχθεῖτε,
ῠ̔ποδειχθείητε 		ῠ̔ποδειχθεῖεν,
ῠ̔ποδειχθείησᾰν
imperative   ῠ̔ποδείχθητῐ ῠ̔ποδειχθήτω ῠ̔ποδείχθητον ῠ̔ποδειχθήτων   ῠ̔ποδείχθητε ῠ̔ποδειχθέντων
active middle passive
infinitive ῠ̔ποδεῖξαι ῠ̔ποδείξᾰσθαι ῠ̔ποδειχθῆναι
participle m ῠ̔ποδείξᾱς ῠ̔ποδειξᾰ́μενος ῠ̔ποδειχθείς
f ῠ̔ποδείξᾱσᾰ ῠ̔ποδειξᾰμένη ῠ̔ποδειχθεῖσᾰ
n ῠ̔ποδεῖξᾰν ῠ̔ποδειξᾰ́μενον ῠ̔ποδειχθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ῠ̔πέδεξᾰ, ῠ̔πεδεξᾰ́μην, ῠ̔πεδέχθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῠ̔πέδεξᾰ ῠ̔πέδεξᾰς ῠ̔πέδεξε(ν) ῠ̔πεδέξᾰτον ῠ̔πεδεξᾰ́την ῠ̔πεδέξᾰμεν ῠ̔πεδέξᾰτε ῠ̔πέδεξᾰν
subjunctive ῠ̔ποδέξω ῠ̔ποδέξῃς ῠ̔ποδέξῃ ῠ̔ποδέξητον ῠ̔ποδέξητον ῠ̔ποδέξωμεν ῠ̔ποδέξητε ῠ̔ποδέξωσῐ(ν)
optative ῠ̔ποδέξαιμῐ ῠ̔ποδέξειᾰς,
ῠ̔ποδέξαις 		ῠ̔ποδέξειε(ν),
ῠ̔ποδέξαι 		ῠ̔ποδέξαιτον ῠ̔ποδεξαίτην ῠ̔ποδέξαιμεν ῠ̔ποδέξαιτε ῠ̔ποδέξειᾰν,
ῠ̔ποδέξαιεν
imperative   ῠ̔πόδεξον ῠ̔ποδεξᾰ́τω ῠ̔ποδέξᾰτον ῠ̔ποδεξᾰ́των   ῠ̔ποδέξᾰτε ῠ̔ποδεξᾰ́ντων
middle indicative ῠ̔πεδεξᾰ́μην ῠ̔πεδέξω ῠ̔πεδέξᾰτο ῠ̔πεδέξᾰσθον ῠ̔πεδεξᾰ́σθην ῠ̔πεδεξᾰ́μεθᾰ ῠ̔πεδέξᾰσθε ῠ̔πεδέξᾰντο
subjunctive ῠ̔ποδέξωμαι ῠ̔ποδέξῃ ῠ̔ποδέξηται ῠ̔ποδέξησθον ῠ̔ποδέξησθον ῠ̔ποδεξώμεθᾰ ῠ̔ποδέξησθε ῠ̔ποδέξωνται
optative ῠ̔ποδεξαίμην ῠ̔ποδέξαιο ῠ̔ποδέξαιτο ῠ̔ποδέξαισθον ῠ̔ποδεξαίσθην ῠ̔ποδεξαίμεθᾰ ῠ̔ποδέξαισθε ῠ̔ποδέξαιντο
imperative   ῠ̔πόδεξαι ῠ̔ποδεξᾰ́σθω ῠ̔ποδέξᾰσθον ῠ̔ποδεξᾰ́σθων   ῠ̔ποδέξᾰσθε ῠ̔ποδεξᾰ́σθων
passive indicative ῠ̔πεδέχθην ῠ̔πεδέχθης ῠ̔πεδέχθη ῠ̔πεδέχθητον ῠ̔πεδεχθήτην ῠ̔πεδέχθημεν ῠ̔πεδέχθητε ῠ̔πεδέχθησᾰν
subjunctive ῠ̔ποδεχθῶ ῠ̔ποδεχθῇς ῠ̔ποδεχθῇ ῠ̔ποδεχθῆτον ῠ̔ποδεχθῆτον ῠ̔ποδεχθῶμεν ῠ̔ποδεχθῆτε ῠ̔ποδεχθῶσῐ(ν)
optative ῠ̔ποδεχθείην ῠ̔ποδεχθείης ῠ̔ποδεχθείη ῠ̔ποδεχθεῖτον,
ῠ̔ποδεχθείητον 		ῠ̔ποδεχθείτην,
ῠ̔ποδεχθειήτην 		ῠ̔ποδεχθεῖμεν,
ῠ̔ποδεχθείημεν 		ῠ̔ποδεχθεῖτε,
ῠ̔ποδεχθείητε 		ῠ̔ποδεχθεῖεν,
ῠ̔ποδεχθείησᾰν
imperative   ῠ̔ποδέχθητῐ ῠ̔ποδεχθήτω ῠ̔ποδέχθητον ῠ̔ποδεχθήτων   ῠ̔ποδέχθητε ῠ̔ποδεχθέντων
active middle passive
infinitive ῠ̔ποδέξαι ῠ̔ποδέξᾰσθαι ῠ̔ποδεχθῆναι
participle m ῠ̔ποδέξᾱς ῠ̔ποδεξᾰ́μενος ῠ̔ποδεχθείς
f ῠ̔ποδέξᾱσᾰ ῠ̔ποδεξᾰμένη ῠ̔ποδεχθεῖσᾰ
n ῠ̔ποδέξᾰν ῠ̔ποδεξᾰ́μενον ῠ̔ποδεχθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ῠ̔ποδέδειχᾰ, ῠ̔ποδέδειγμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῠ̔ποδέδειχᾰ ῠ̔ποδέδειχᾰς ῠ̔ποδέδειχε(ν) ῠ̔ποδεδείχᾰτον ῠ̔ποδεδείχᾰτον ῠ̔ποδεδείχᾰμεν ῠ̔ποδεδείχᾰτε ῠ̔ποδεδείχᾱσῐ(ν)
subjunctive ῠ̔ποδεδείχω ῠ̔ποδεδείχῃς ῠ̔ποδεδείχῃ ῠ̔ποδεδείχητον ῠ̔ποδεδείχητον ῠ̔ποδεδείχωμεν ῠ̔ποδεδείχητε ῠ̔ποδεδείχωσῐ(ν)
optative ῠ̔ποδεδείχοιμῐ,
ῠ̔ποδεδειχοίην 		ῠ̔ποδεδείχοις,
ῠ̔ποδεδειχοίης 		ῠ̔ποδεδείχοι,
ῠ̔ποδεδειχοίη 		ῠ̔ποδεδείχοιτον ῠ̔ποδεδειχοίτην ῠ̔ποδεδείχοιμεν ῠ̔ποδεδείχοιτε ῠ̔ποδεδείχοιεν
imperative   ῠ̔ποδέδειχε ῠ̔ποδεδειχέτω ῠ̔ποδεδείχετον ῠ̔ποδεδειχέτων   ῠ̔ποδεδείχετε ῠ̔ποδεδειχόντων
middle/
passive 		indicative ῠ̔ποδέδειγμαι ῠ̔ποδέδειξαι ῠ̔ποδέδεικται ῠ̔ποδέδειχθον ῠ̔ποδέδειχθον ῠ̔ποδεδείγμεθᾰ ῠ̔ποδέδειχθε ῠ̔ποδεδείκᾰται
subjunctive ῠ̔ποδεδειγμένος ὦ ῠ̔ποδεδειγμένος ᾖς ῠ̔ποδεδειγμένος ᾖ ῠ̔ποδεδειγμένω ἦτον ῠ̔ποδεδειγμένω ἦτον ῠ̔ποδεδειγμένοι ὦμεν ῠ̔ποδεδειγμένοι ἦτε ῠ̔ποδεδειγμένοι ὦσῐ(ν)
optative ῠ̔ποδεδειγμένος εἴην ῠ̔ποδεδειγμένος εἴης ῠ̔ποδεδειγμένος εἴη ῠ̔ποδεδειγμένω εἴητον/εἶτον ῠ̔ποδεδειγμένω εἰήτην/εἴτην ῠ̔ποδεδειγμένοι εἴημεν/εἶμεν ῠ̔ποδεδειγμένοι εἴητε/εἶτε ῠ̔ποδεδειγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ῠ̔ποδέδειξο ῠ̔ποδεδείχθω ῠ̔ποδέδειχθον ῠ̔ποδεδείχθων   ῠ̔ποδέδειχθε ῠ̔ποδεδείχθων
active middle/passive
infinitive ῠ̔ποδεδειχέναι ῠ̔ποδεδεῖχθαι
participle m ῠ̔ποδεδειχώς ῠ̔ποδεδειγμένος
f ῠ̔ποδεδειχυῖᾰ ῠ̔ποδεδειγμένη
n ῠ̔ποδεδειχός ῠ̔ποδεδειγμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ῠ̔ποδέδεχᾰ, ῠ̔ποδέδεγμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῠ̔ποδέδεχᾰ ῠ̔ποδέδεχᾰς ῠ̔ποδέδεχε(ν) ῠ̔ποδεδέχᾰτον ῠ̔ποδεδέχᾰτον ῠ̔ποδεδέχᾰμεν ῠ̔ποδεδέχᾰτε ῠ̔ποδεδέχᾱσῐ(ν)
subjunctive ῠ̔ποδεδέχω ῠ̔ποδεδέχῃς ῠ̔ποδεδέχῃ ῠ̔ποδεδέχητον ῠ̔ποδεδέχητον ῠ̔ποδεδέχωμεν ῠ̔ποδεδέχητε ῠ̔ποδεδέχωσῐ(ν)
optative ῠ̔ποδεδέχοιμῐ,
ῠ̔ποδεδεχοίην 		ῠ̔ποδεδέχοις,
ῠ̔ποδεδεχοίης 		ῠ̔ποδεδέχοι,
ῠ̔ποδεδεχοίη 		ῠ̔ποδεδέχοιτον ῠ̔ποδεδεχοίτην ῠ̔ποδεδέχοιμεν ῠ̔ποδεδέχοιτε ῠ̔ποδεδέχοιεν
imperative   ῠ̔ποδέδεχε ῠ̔ποδεδεχέτω ῠ̔ποδεδέχετον ῠ̔ποδεδεχέτων   ῠ̔ποδεδέχετε ῠ̔ποδεδεχόντων
middle/
passive 		indicative ῠ̔ποδέδεγμαι ῠ̔ποδέδεξαι ῠ̔ποδέδεκται ῠ̔ποδέδεχθον ῠ̔ποδέδεχθον ῠ̔ποδεδέγμεθᾰ ῠ̔ποδέδεχθε ῠ̔ποδεδέκᾰται
subjunctive ῠ̔ποδεδεγμένος ὦ ῠ̔ποδεδεγμένος ᾖς ῠ̔ποδεδεγμένος ᾖ ῠ̔ποδεδεγμένω ἦτον ῠ̔ποδεδεγμένω ἦτον ῠ̔ποδεδεγμένοι ὦμεν ῠ̔ποδεδεγμένοι ἦτε ῠ̔ποδεδεγμένοι ὦσῐ(ν)
optative ῠ̔ποδεδεγμένος εἴην ῠ̔ποδεδεγμένος εἴης ῠ̔ποδεδεγμένος εἴη ῠ̔ποδεδεγμένω εἴητον/εἶτον ῠ̔ποδεδεγμένω εἰήτην/εἴτην ῠ̔ποδεδεγμένοι εἴημεν/εἶμεν ῠ̔ποδεδεγμένοι εἴητε/εἶτε ῠ̔ποδεδεγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ῠ̔ποδέδεξο ῠ̔ποδεδέχθω ῠ̔ποδέδεχθον ῠ̔ποδεδέχθων   ῠ̔ποδέδεχθε ῠ̔ποδεδέχθων
active middle/passive
infinitive ῠ̔ποδεδεχέναι ῠ̔ποδεδέχθαι
participle m ῠ̔ποδεδεχώς ῠ̔ποδεδεγμένος
f ῠ̔ποδεδεχυῖᾰ ῠ̔ποδεδεγμένη
n ῠ̔ποδεδεχός ῠ̔ποδεδεγμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=ὑποδείκνυμι&oldid=62374619"