aistritheoir

Irish

Etymology

From aistrigh (“move; transfer, translate”, verb) +‎ -óir (agent noun suffix).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaʃtʲɾʲəhoːɾʲ/

Noun

aistritheoir m (genitive singular aistritheora, nominative plural aistritheoirí)

1. remover
2. translator

Declension

Declension of aistritheoir

Third declension

Bare forms: Case Singular Plural Nominative aistritheoir aistritheoirí Vocative a aistritheoir a aistritheoirí Genitive aistritheora aistritheoirí Dative aistritheoir aistritheoirí

Forms with the definite article: Case Singular Plural Nominative an t-aistritheoir na haistritheoirí Genitive an aistritheora na n-aistritheoirí Dative leis an aistritheoir don aistritheoir leis na haistritheoirí

Mutation

Irish mutation
Radical	Eclipsis	with h-prothesis	with t-prothesis
aistritheoir	n-aistritheoir	haistritheoir	not applicable
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “aistritheoir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN