andalító
Jump to navigation
Jump to search
Hungarian[edit]
Etymology[edit]
From andalít (“to lull, soothe”) + -ó (present-participle suffix).
Pronunciation[edit]
Participle[edit]
andalító
Adjective[edit]
andalító (comparative andalítóbb, superlative legandalítóbb)
Declension[edit]
Inflection of andalító | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | andalító | andalítók andalítóak |
accusative | andalítót | andalítókat andalítóakat |
dative | andalítónak | andalítóknak andalítóaknak |
instrumental | andalítóval | andalítókkal andalítóakkal |
causal-final | andalítóért | andalítókért andalítóakért |
translative | andalítóvá | andalítókká andalítóakká |
terminative | andalítóig | andalítókig andalítóakig |
essive-formal | andalítóként | andalítókként andalítóakként |
essive-modal | — | — |
inessive | andalítóban | andalítókban andalítóakban |
superessive | andalítón | andalítókon andalítóakon |
adessive | andalítónál | andalítóknál andalítóaknál |
illative | andalítóba | andalítókba andalítóakba |
sublative | andalítóra | andalítókra andalítóakra |
allative | andalítóhoz | andalítókhoz andalítóakhoz |
elative | andalítóból | andalítókból andalítóakból |
delative | andalítóról | andalítókról andalítóakról |
ablative | andalítótól | andalítóktól andalítóaktól |
non-attributive possessive - singular |
andalítóé | andalítóké andalítóaké |
non-attributive possessive - plural |
andalítóéi | andalítókéi andalítóakéi |
Further reading[edit]
- andalító in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
- andalító in Ittzés, Nóra (ed.). A magyar nyelv nagyszótára (‘A Comprehensive Dictionary of the Hungarian Language’). Budapest: Akadémiai Kiadó, 2006–2031 (work in progress; published A–ez as of 2024)