bewoonbaar

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

From bewonen (to inhabit) +‎ -baar.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /bəˈʋoːn.baːr/, (Belgium) [bəˈβ̞oːnbaːr], (Northern Dutch) [bəˈʋoʊ̯nbaːr]
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: be‧woon‧baar

Adjective

[edit]

bewoonbaar (comparative bewoonbaarder, superlative bewoonbaarst)

  1. habitable, fit for inhabitation, where humans or other animals can live (or fairly comfortably)

Inflection

[edit]
Declension of bewoonbaar
uninflected bewoonbaar
inflected bewoonbare
comparative bewoonbaarder
positive comparative superlative
predicative/adverbial bewoonbaar bewoonbaarder het bewoonbaarst
het bewoonbaarste
indefinite m./f. sing. bewoonbare bewoonbaardere bewoonbaarste
n. sing. bewoonbaar bewoonbaarder bewoonbaarste
plural bewoonbare bewoonbaardere bewoonbaarste
definite bewoonbare bewoonbaardere bewoonbaarste
partitive bewoonbaars bewoonbaarders

Antonyms

[edit]

Derived terms

[edit]
[edit]