bezwarunkowość

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From bezwarunkowy +‎ -ość. First attested in 1814.[1][2]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /bɛz.va.ruŋˈkɔ.vɔɕt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvɔɕt͡ɕ
  • Syllabification: bez‧wa‧run‧ko‧wość

Noun

[edit]

bezwarunkowość f

  1. implicitness, unconditionality, unconditionalness, absoluteness, unqualifiedness, unconditionedness, outrightness
    Synonym: bezwzględność
    Antonym: warunkowość

Declension

[edit]
[edit]
adjective
adverb
noun

References

[edit]
  1. ^ Michael Wenzel Voigt (1814) Zrodla spokoynosci duszy, ktore czlowiek w swym wlasnym umyeiu znyduie ...[1] (in Polish), page 165
  2. ^ bezwarunkowość in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

[edit]