blauwig

Dutch

Etymology

From blauw (“blue”) +‎ -ig.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈblɑu̯.əx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: blau‧wig

Adjective

blauwig (comparative blauwiger, superlative blauwigst)

1. bluish, of a colour or shade which resembles or hinges on blue and/or contains some blue

Inflection

Declension of blauwig
uninflected	blauwig
inflected	blauwige
comparative	blauwiger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		blauwig	blauwiger	het blauwigst het blauwigste
indefinite	m./f. sing.	blauwige	blauwigere	blauwigste
	n. sing.	blauwig	blauwiger	blauwigste
	plural	blauwige	blauwigere	blauwigste
definite		blauwige	blauwigere	blauwigste
partitive		blauwigs	blauwigers	—

Synonyms

• (resembling blue): blauwachtig