buğday

See also: bugdaý

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish بوغدای (buğday), from Proto-Turkic *boguday.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Noun

buğday (definite accusative buğdayı, uncountable)

1. wheat

Declension

declension of buğday

	singular, uncountable (tekil, sayılamaz)
nominative (yalın)	buğday
accusative (belirtme)	buğdayı
dative (yönelme)	buğdaya
locative (bulunma)	buğdayda
ablative (çıkma)	buğdaydan
genitive (tamlayan)	buğdayın