buyruk

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Turkish[edit]

Etymology[edit]

Inherited from Ottoman Turkish بیورق (buyuruḳ, a command, decree)[1] (alternatively بویرق), from Ottoman Turkish بیورق (buyurmaḳ, to order to be done, to decree, to deign or to condescend to say), from Proto-Turkic *buyur- (to order),[2][3] morphologically buyur- +‎ -uk.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /bujˈɾuk/
  • Hyphenation: buy‧ruk

Noun[edit]

buyruk (definite accusative buyruğu, plural buyruklar)

  1. A command, order, decree.
    Synonyms: emir, komut, (archaic) ferman

Declension[edit]

Inflection
Nominative buyruk
Definite accusative buyruğu
Singular Plural
Nominative buyruk buyruklar
Definite accusative buyruğu buyrukları
Dative buyruğa buyruklara
Locative buyrukta buyruklarda
Ablative buyruktan buyruklardan
Genitive buyruğun buyrukların

Derived terms[edit]

References[edit]

  1. ^ Redhouse, James W. (1890) “بیورق”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 427
  2. ^ Starostin, Sergei, Dybo, Anna, Mudrak, Oleg (2003) “*bujur-”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill
  3. ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “buyruk”, in Nişanyan Sözlük

Further reading[edit]

  • buyruk”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
  • Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN