cautus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From past participle stem of cavēre.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

cautus (feminine cauta, neuter cautum, comparative cautior, superlative cautissimus, adverb cautē or cautim); first/second-declension adjective

  1. cautious, careful
    Synonyms: intentus, attentus, intēnsus, ērēctus
    Antonym: incautus
  2. circumspect, prudent
  3. wary

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative cautus cauta cautum cautī cautae cauta
Genitive cautī cautae cautī cautōrum cautārum cautōrum
Dative cautō cautō cautīs
Accusative cautum cautam cautum cautōs cautās cauta
Ablative cautō cautā cautō cautīs
Vocative caute cauta cautum cautī cautae cauta

Descendants[edit]

  • Friulian: tśot
  • Galician: couto
  • Old Norman: cault, chault
  • Old Occitan: caut
  • Portuguese: couto, coito
  • Sicilian: cotu
  • Spanish: coto
  • Albanian: kujdes
  • Catalan: caut
  • Basque: kautu
  • French: caut (obsolescent)
  • Italian: cauto
  • Portuguese: cauto
  • Spanish: cauto

References[edit]