centumviratus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /ken.tum.u̯iˈraː.tus/, [kɛn̪t̪ʊmu̯ɪˈräːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /t͡ʃen.tum.viˈra.tus/, [t͡ʃen̪t̪umviˈräːt̪us]
Noun[edit]
centumvirātus m (genitive centumvirātūs); fourth declension
- centumvirate (rank or office of a centumvir)
Declension[edit]
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | centumvirātus | centumvirātūs |
Genitive | centumvirātūs | centumvirātuum |
Dative | centumvirātuī | centumvirātibus |
Accusative | centumvirātum | centumvirātūs |
Ablative | centumvirātū | centumvirātibus |
Vocative | centumvirātus | centumvirātūs |