centurionatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

centuriō (centurion) +‎ -ātus

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

centurionātus m (genitive centurionātūs); fourth declension

  1. (rare) the office of centurion
    Synonym: centuriātus
  2. (rare) an election of centurions
    Synonym: centuriātus

Declension[edit]

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative centurionātus centurionātūs
Genitive centurionātūs centurionātuum
Dative centurionātuī centurionātibus
Accusative centurionātum centurionātūs
Ablative centurionātū centurionātibus
Vocative centurionātus centurionātūs

References[edit]