ciontaitheoir

Irish

Etymology

From ciontaigh (“blame, accuse; convict; transgress, offend”, verb) +‎ -óir.

Noun

ciontaitheoir m (genitive singular ciontaitheora, nominative plural ciontaitheoirí)

1. Synonym of ciontóir (“offender”)

Declension

Declension of ciontaitheoir

Third declension

Bare forms: Case Singular Plural Nominative ciontaitheoir ciontaitheoirí Vocative a chiontaitheoir a chiontaitheoirí Genitive ciontaitheora ciontaitheoirí Dative ciontaitheoir ciontaitheoirí

Forms with the definite article: Case Singular Plural Nominative an ciontaitheoir na ciontaitheoirí Genitive an chiontaitheora na gciontaitheoirí Dative leis an gciontaitheoir don chiontaitheoir leis na ciontaitheoirí

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
ciontaitheoir	chiontaitheoir	gciontaitheoir
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “ciontóir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN