człowieku

Polish

Alternative forms

• człowiecze

Etymology

Vocative of człowiek.

Pronunciation

• IPA^(key): /t͡ʂwɔˈvjɛ.ku/
• (Middle Polish) IPA^(key): /t͡ʂɫɔˈvjɛ.ku/
• Rhymes: -ɛku
• Syllabification: czło‧wie‧ku

Particle

człowieku

1. (literary) used with a male speaker to express outrage or to emphasize one's statement

   Synonym: człeku

Related terms

adjectives

• człowieczeński
• człowieczy
• człowiekowaty

 

adverb

• jak człowiek

 

nouns

• człowiectwo
• człowieczątko
• człowieczek
• człowieczeńskość
• człowieczeństwo
• człowieczę
• człowieczość
• człowieczyca
• człowieczyna
• człowieczysko
• człowiekowate

 

verbs

• człowieczeć impf
• odczłowieczyć pf, odczłowieczać impf
• uczłowieczyć pf, uczłowieczać impf

 

Noun

człowieku m pers

1. locative/vocative singular of człowiek

Further reading

• człowieku in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• człowieku in Polish dictionaries at PWN