czynnik

Polish

Etymology

From czynić +‎ -nik. First attested in 1782.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈt͡ʂɨn.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɨnɲik
• Syllabification: czyn‧nik

Noun

czynnik m inan

1. factor (one of the elements, circumstances, or influences which contribute to produce a result)

   Synonym: faktor

2. (literary) factor (group of people affecting something)
3. (mathematics) factor (any of various objects multiplied together to form some whole)

Declension

Declension of czynnik

	singular	plural
nominative	czynnik	czynniki
genitive	czynnika	czynników
dative	czynnikowi	czynnikom
accusative	czynnik	czynniki
instrumental	czynnikiem	czynnikami
locative	czynniku	czynnikach
vocative	czynniku	czynniki

Derived terms

nouns

• czynnik osobowościowy

 

verbs

• rozłożyć na czynniki pierwsze pf, rozkładać na czynniki pierwsze impf

 

Descendants

• → Kashubian: czinnik

Trivia

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), czynnik is one of the most used words in Polish, appearing 55 times in scientific texts, 2 times in news, 30 times in essays, 2 times in fiction, and 1 time in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 90 times, making it the 706th most common word in a corpus of 500,000 words.

Further reading

• czynnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• czynnik in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “czynnik”, in Słownik języka polskiego‎^[2]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “czynnik”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[3]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “czynnik”, in Słownik języka polskiego‎^[4] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 412
• czynnik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego