destructief

Dutch

Etymology

Borrowed from French destructif, from Latin dēstrūctīvus.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌdɛs.trʏkˈtif/, /ˌdeː.strʏkˈtif/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: des‧truc‧tief
• Rhymes: -if

Adjective

destructief (comparative destructiever, superlative destructiefst)

1. destructive

Inflection

Declension of destructief
uninflected	destructief
inflected	destructieve
comparative	destructiever
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		destructief	destructiever	het destructiefst het destructiefste
indefinite	m./f. sing.	destructieve	destructievere	destructiefste
	n. sing.	destructief	destructiever	destructiefste
	plural	destructieve	destructievere	destructiefste
definite		destructieve	destructievere	destructiefste
partitive		destructiefs	destructievers	—

Derived terms

• destructiviteit