doznać

Polish

Etymology

From do- +‎ znać.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdɔ.znat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔznat͡ɕ
• Syllabification: do‧znać

Verb

doznać pf (imperfective doznawać)

1. (transitive) to experience, to feel [+genitive]

Conjugation

Conjugation of doznać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		doznać
future tense	1st	doznam			doznamy
	2nd	doznasz			doznacie
	3rd	dozna			doznają
	impersonal	dozna się
past tense	1st	doznałem, -(e)m doznał	doznałam, -(e)m doznała	doznałom, -(e)m doznało	doznaliśmy, -(e)śmy doznali	doznałyśmy, -(e)śmy doznały
	2nd	doznałeś, -(e)ś doznał	doznałaś, -(e)ś doznała	doznałoś, -(e)ś doznało	doznaliście, -(e)ście doznali	doznałyście, -(e)ście doznały
	3rd	doznał	doznała	doznało	doznali	doznały
	impersonal	doznano
conditional	1st	doznałbym, bym doznał	doznałabym, bym doznała	doznałobym, bym doznało	doznalibyśmy, byśmy doznali	doznałybyśmy, byśmy doznały
	2nd	doznałbyś, byś doznał	doznałabyś, byś doznała	doznałobyś, byś doznało	doznalibyście, byście doznali	doznałybyście, byście doznały
	3rd	doznałby, by doznał	doznałaby, by doznała	doznałoby, by doznało	doznaliby, by doznali	doznałyby, by doznały
	impersonal	doznano by
imperative	1st	niech doznam			doznajmy
	2nd	doznaj			doznajcie
	3rd	niech dozna			niech doznają
passive adjectival participle		doznany	doznana	doznane	doznani	doznane
anterior adverbial participle		doznawszy
verbal noun		doznanie

Further reading

• doznać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• doznać in Polish dictionaries at PWN