dziczyzna

Polish

Etymology

From dzicz +‎ -yzna.

Pronunciation

• IPA^(key): /d͡ʑiˈt͡ʂɨz.na/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɨzna
• Syllabification: dzi‧czyz‧na

Noun

dziczyzna f

1. wildmeat, game
2. (archaic, collective) uncivilized people, barbarians, savages
3. (archaic) incivilization, wildness, barbarousness; the quality of being uncivilized
4. (archaic) a place that is considered uncivilized

Declension

Declension of dziczyzna

	singular	plural
nominative	dziczyzna	dziczyzny
genitive	dziczyzny	dziczyzn
dative	dziczyźnie	dziczyznom
accusative	dziczyznę	dziczyzny
instrumental	dziczyzną	dziczyznami
locative	dziczyźnie	dziczyznach
vocative	dziczyzno	dziczyzny

Further reading

• dziczyzna in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dziczyzna in Polish dictionaries at PWN