feoigh

Irish

Etymology

From Middle Irish feódaid, feódaigid, from feo (“withered”), from Proto-Celtic *wiwos (“withered”) (whence also Welsh gwyw), from Proto-Indo-European *weyh₁- (“to wither”) (compare Latin viēscō (“to wilt”), Old Norse visinn (“wilted”), Lithuanian výsti (“to wither”))

Pronunciation

• (Munster) IPA^(key): /fʲɔːɟ/
• (Connacht, Ulster) IPA^(key): /fʲɔːj/

Verb

feoigh (present analytic feonn, future analytic feofaidh, verbal noun feo, past participle feoite)

1. to decay, wither, rot

Conjugation

conjugation of feoigh (first conjugation – C)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	feoim	feonn tú; feoir†	feonn sé, sí	feoimid	feonn sibh	feonn siad; feoid†	a fheonn; a fheos / a bhfeonn*; a bhfeos*	feoitear
	past	d'fheoigh mé; d'fheos / fheoigh mé‡; fheos‡	d'fheoigh tú; d'fheois / fheoigh tú‡; fheois‡	d'fheoigh sé, sí / fheoigh sé, sí‡	d'fheomar; d'fheoigh muid / fheomar‡; fheoigh muid‡	d'fheoigh sibh; d'fheobhair / fheoigh sibh‡; fheobhair‡	d'fheoigh siad; d'fheodar / fheoigh siad‡; fheodar‡	a d'fheoigh / ar fheoigh*	feodh
	past habitual	d'fheoinn / fheoinn‡; bhfeoinn‡‡	d'fheoiteá / fheoiteá‡; bhfeoiteᇇ	d'fheodh sé, sí / fheodh sé, sí‡; bhfeodh sé, s퇇	d'fheoimis; d'fheodh muid / fheoimis; fheodh muid‡; bhfeoimis‡‡; bhfeodh muid‡‡	d'fheodh sibh / fheodh sibh‡; bhfeodh sibh‡‡	d'fheoidís; d'fheodh siad / fheoidís; fheodh siad‡; bhfeoidís‡‡; bhfeodh siad‡‡	a d'fheodh / a bhfeodh*	d'fheoití / fheoití‡; bhfeoit퇇
future		feofaidh mé; feofad	feofaidh tú; feofair†	feofaidh sé, sí	feofaimid; feofaidh muid	feofaidh sibh	feofaidh siad; feofaid†	a fheofaidh; a fheofas / a bhfeofaidh*; a bhfeofas*	feofar
conditional		d'fheofainn / fheofainn‡; bhfeofainn‡‡	d'fheofá / fheofá‡; bhfeofᇇ	d'fheofadh sé, sí / fheofadh sé, sí‡; bhfeofadh sé, s퇇	d'fheofaimis; d'fheofadh muid / fheofaimis‡; fheofadh muid‡; bhfeofaimis‡‡; bhfeofadh muid‡‡	d'fheofadh sibh / fheofadh sibh‡; bhfeofadh sibh‡‡	d'fheofaidís; d'fheofadh siad / fheofaidís‡; fheofadh siad‡; bhfeofaidís‡‡; bhfeofadh siad‡‡	a d'fheofadh / a bhfeofadh*	d'fheofaí / fheofaí‡; bhfeofa퇇
subjunctive	present	go bhfeo mé; go bhfeod†	go bhfeo tú; go bhfeoir†	go bhfeo sé, sí	go bhfeoimid; go bhfeo muid	go bhfeo sibh	go bhfeo siad; go bhfeoid†	—	go bhfeoitear
	past	dá bhfeoinn	dá bhfeoiteá	dá bhfeodh sé, sí	dá bhfeoimis; dá bhfeodh muid	dá bhfeodh sibh	dá bhfeoidís; dá bhfeodh siad	—	dá bhfeoití
imperative		feoim	feoigh	feodh sé, sí	feoimis	feoigí; feoidh†	feoidís	—	feoitear
verbal noun		feo
past participle		feoite

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Alternative verbal noun: feochan

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
feoigh	fheoigh	bhfeoigh
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “feódaid”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
• Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “feódaigid”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
• Dinneen, Patrick S. (1904) “feoḋaim”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 310
• Dinneen, Patrick S. (1904) “feoḋuiġim”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 310
• Ó Dónaill, Niall (1977) “feoigh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN