grypa

Polish

Etymology

Borrowed from French grippe, from gripper (“to grab, grasp”), from Old French *gripper, from Frankish *grīpan, from Proto-Germanic *grīpaną, ultimately from Proto-Indo-European *gʰreyb- (“to grab, grasp”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɡrɨ.pa/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɨpa
• Syllabification: gry‧pa

Noun

grypa f

1. influenza; the flu

   Mam grypę. ― I've got the flu.

Declension

Declension of grypa

	singular	plural
nominative	grypa	grypy
genitive	grypy	gryp
dative	grypie	grypom
accusative	grypę	grypy
instrumental	grypą	grypami
locative	grypie	grypach
vocative	grypo	grypy

Derived terms

adjective

• antygrypowy
• przeciwgrypowy

 

adverb

• przeciwgrypowo

 

nouns

• antygrypina
• ptasia grypa
• świńska grypa

 

Further reading

• grypa in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• grypa in Polish dictionaries at PWN