hardnekkig

Dutch

Etymology

From Middle Dutch hartnackich. Equivalent to hard (“hard”) +‎ nek (“neck”) +‎ -ig (“-y”) (lit. “having a hard neck”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɦɑrtˈnɛ.kəx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: hard‧nek‧kig
• Rhymes: -ɛkəx

Adjective

hardnekkig (comparative hardnekkiger, superlative hardnekkigst)

1. stubborn, stiffnecked
   • Statenbijbel, Deuteronomy 9.13 (tr. 1635):

     Voorts sprak de HEERE tot mij, zeggende: Ik heb dit volk aangemerkt, en zie, het is een hardnekkig volk.

     Furthermore the Lord spake unto me, saying, I have seen this people, and, behold, it is a stiffnecked people.

   Synonyms: eigenwijs, halsstarrig, koppig, stijfhoofdig

2. persistent, lasting

Inflection

Declension of hardnekkig
uninflected	hardnekkig
inflected	hardnekkige
comparative	hardnekkiger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		hardnekkig	hardnekkiger	het hardnekkigst het hardnekkigste
indefinite	m./f. sing.	hardnekkige	hardnekkigere	hardnekkigste
	n. sing.	hardnekkig	hardnekkiger	hardnekkigste
	plural	hardnekkige	hardnekkigere	hardnekkigste
definite		hardnekkige	hardnekkigere	hardnekkigste
partitive		hardnekkigs	hardnekkigers	—

Derived terms

• hardnekkigheid

Descendants

• Afrikaans: hardnekkig