incarnatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Perfect passive participle of incarnō
Participle[edit]
incarnātus (feminine incarnāta, neuter incarnātum); first/second-declension participle
- having been made incarnate
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | incarnātus | incarnāta | incarnātum | incarnātī | incarnātae | incarnāta | |
Genitive | incarnātī | incarnātae | incarnātī | incarnātōrum | incarnātārum | incarnātōrum | |
Dative | incarnātō | incarnātō | incarnātīs | ||||
Accusative | incarnātum | incarnātam | incarnātum | incarnātōs | incarnātās | incarnāta | |
Ablative | incarnātō | incarnātā | incarnātō | incarnātīs | |||
Vocative | incarnāte | incarnāta | incarnātum | incarnātī | incarnātae | incarnāta |