medior

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch[edit]

Etymology[edit]

From Latin medius (middle); likely formed by analogy with junior and senior.

Pronunciation[edit]

  • (file)

Noun[edit]

medior m (plural medioren or mediors, diminutive medioortje n)

  1. An intermediate-ranked person in terms of job title, in-between junior and senior.

Coordinate terms[edit]

Latin[edit]

Verb[edit]

medior

  1. first-person singular present passive indicative of mediō

Adjective[edit]

medior

  1. (Early Modern Latin) comparative degree of medius
    • 1665, Petrus Michaelis, De Heredia, page 62:
      Quod si ruber color resultat (ut multi opinantur) ex permixtione bilis cum pituitae portione, quando rubra apparet in quarta die, et tenuem bilem, et paucam pituitam significat, et per consequens coctionem tardari multum non posse, quia intima permistio [sic] mediorem coctionem arguit in materia pauca et subtili...