neergooien
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From neer (“down”) + gooien (“to throw”).
Pronunciation[edit]
Audio: (file)
Verb[edit]
neergooien
- (transitive) to cast down, throw down, floor
- Synonym: neerplempen
Inflection[edit]
Conjugation of neergooien (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | neergooien | |||
past singular | gooide neer | |||
past participle | neergegooid | |||
infinitive | neergooien | |||
gerund | neergooien n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | gooi neer | gooide neer | neergooi | neergooide |
2nd person sing. (jij) | gooit neer | gooide neer | neergooit | neergooide |
2nd person sing. (u) | gooit neer | gooide neer | neergooit | neergooide |
2nd person sing. (gij) | gooit neer | gooide neer | neergooit | neergooide |
3rd person singular | gooit neer | gooide neer | neergooit | neergooide |
plural | gooien neer | gooiden neer | neergooien | neergooiden |
subjunctive sing.1 | gooie neer | gooide neer | neergooie | neergooide |
subjunctive plur.1 | gooien neer | gooiden neer | neergooien | neergooiden |
imperative sing. | gooi neer | |||
imperative plur.1 | gooit neer | |||
participles | neergooiend | neergegooid | ||
1) Archaic. |
Descendants[edit]
- Negerhollands: gooi neer