oklepać

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From o- +‎ klepać.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

oklepać pf (imperfective oklepywać)

  1. (transitive, reflexive) to pat the surface of, to slap the surface of
  2. (reflexive with się, colloquial) to become clichéd, to become hackneyed, to wear thin
    Synonyms: obrzydnąć, spospolicieć, spowszednieć, znudzić się

Conjugation

[edit]
Conjugation of oklepać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive oklepać
future tense 1st oklepię oklepiemy
2nd oklepiesz oklepiecie
3rd oklepie oklepią
impersonal oklepie się
past tense 1st oklepałem,
-(e)m oklepał
oklepałam,
-(e)m oklepała
oklepałom,
-(e)m oklepało
oklepaliśmy,
-(e)śmy oklepali
oklepałyśmy,
-(e)śmy oklepały
2nd oklepałeś,
-(e)ś oklepał
oklepałaś,
-(e)ś oklepała
oklepałoś,
-(e)ś oklepało
oklepaliście,
-(e)ście oklepali
oklepałyście,
-(e)ście oklepały
3rd oklepał oklepała oklepało oklepali oklepały
impersonal oklepano
conditional 1st oklepałbym,
bym oklepał
oklepałabym,
bym oklepała
oklepałobym,
bym oklepało
oklepalibyśmy,
byśmy oklepali
oklepałybyśmy,
byśmy oklepały
2nd oklepałbyś,
byś oklepał
oklepałabyś,
byś oklepała
oklepałobyś,
byś oklepało
oklepalibyście,
byście oklepali
oklepałybyście,
byście oklepały
3rd oklepałby,
by oklepał
oklepałaby,
by oklepała
oklepałoby,
by oklepało
oklepaliby,
by oklepali
oklepałyby,
by oklepały
impersonal oklepano by
imperative 1st niech oklepię oklepmy
2nd oklep oklepcie
3rd niech oklepie niech oklepią
passive adjectival participle oklepany oklepana oklepane oklepani oklepane
anterior adverbial participle oklepawszy
verbal noun oklepanie

Further reading

[edit]
  • oklepać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • oklepać in Polish dictionaries at PWN