opornik

Polish

Etymology

From opór +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈpɔr.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔrɲik
• Syllabification: o‧por‧nik

Noun

opornik m inan

1. resistor (electric component)

   Synonym: rezystor

2. any plant of the genus Pueraria

Declension

Declension of opornik

	singular	plural
nominative	opornik	oporniki
genitive	opornika	oporników
dative	opornikowi	opornikom
accusative	opornik	oporniki
instrumental	opornikiem	opornikami
locative	oporniku	opornikach
vocative	oporniku	oporniki

Further reading

• opornik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• opornik in Polish dictionaries at PWN