overhaasten

Dutch

Etymology

over- (“excessively”) +‎ haasten (“hasten”)

Pronunciation

• IPA^(key): /oː.vərˈɦaːstə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aːstən

Verb

overhaasten

1. (transitive) to rush, hurry
2. (transitive) to rouse

Inflection

Conjugation of overhaasten (weak, prefixed)
infinitive	overhaasten
past singular	overhaastte
past participle	overhaast
infinitive	overhaasten
gerund	overhaasten n
	present tense	past tense
1st person singular	overhaast	overhaastte
2nd person sing. (jij)	overhaast	overhaastte
2nd person sing. (u)	overhaast	overhaastte
2nd person sing. (gij)	overhaast	overhaastte
3rd person singular	overhaast	overhaastte
plural	overhaasten	overhaastten
subjunctive sing.1	overhaaste	overhaastte
subjunctive plur.1	overhaasten	overhaastten
imperative sing.	overhaast
imperative plur.1	overhaast
participles	overhaastend	overhaast
1) Archaic.