overklassen

See also: överklassen

Dutch

Etymology

From over- (“over-, excessively”) +‎ klasse (“class”) +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌoː.vərˈklɑ.sən/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: over‧klas‧sen
• Rhymes: -ɑsən

Verb

overklassen

1. (transitive) to outclass

Inflection

Conjugation of overklassen (weak, prefixed)
infinitive	overklassen
past singular	overklaste
past participle	overklast
infinitive	overklassen
gerund	overklassen n
	present tense	past tense
1st person singular	overklas	overklaste
2nd person sing. (jij)	overklast	overklaste
2nd person sing. (u)	overklast	overklaste
2nd person sing. (gij)	overklast	overklaste
3rd person singular	overklast	overklaste
plural	overklassen	overklasten
subjunctive sing.1	overklasse	overklaste
subjunctive plur.1	overklassen	overklasten
imperative sing.	overklas
imperative plur.1	overklast
participles	overklassend	overklast
1) Archaic.

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• overklassa

Noun

overklassen m or f

1. definite masculine singular of overklasse

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• overklassa

Noun

overklassen m or f

1. definite masculine singular of overklasse