perhibitus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of perhibeō

Pronunciation[edit]

Participle[edit]

perhibitus (feminine perhibita, neuter perhibitum); first/second-declension participle

  1. Having been ascribed; asserted

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative perhibitus perhibita perhibitum perhibitī perhibitae perhibita
Genitive perhibitī perhibitae perhibitī perhibitōrum perhibitārum perhibitōrum
Dative perhibitō perhibitō perhibitīs
Accusative perhibitum perhibitam perhibitum perhibitōs perhibitās perhibita
Ablative perhibitō perhibitā perhibitō perhibitīs
Vocative perhibite perhibita perhibitum perhibitī perhibitae perhibita

References[edit]