pogen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From Middle Dutch pôgen, further etymology unknown.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
pogen
- to attempt
Inflection[edit]
Conjugation of pogen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | pogen | |||
past singular | poogde | |||
past participle | gepoogd | |||
infinitive | pogen | |||
gerund | pogen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | poog | poogde | ||
2nd person sing. (jij) | poogt | poogde | ||
2nd person sing. (u) | poogt | poogde | ||
2nd person sing. (gij) | poogt | poogde | ||
3rd person singular | poogt | poogde | ||
plural | pogen | poogden | ||
subjunctive sing.1 | poge | poogde | ||
subjunctive plur.1 | pogen | poogden | ||
imperative sing. | poog | |||
imperative plur.1 | poogt | |||
participles | pogend | gepoogd | ||
1) Archaic. |